دریای نگاه

فکر می کردم که اگر تو باشی
من همان شاعر بی پروایم
که به اندیشه چشمان تو هر شب
دست بر کاغذ و خودکار برم
و به آرامی پرواز کبوتر در بام
و به آسودگی پروانه
و به زیبایی نقاشی چشمان تو در آیینه
شعر را مشق کنم
عشق را دشت کنم
از میان گل لبخند تو من
قافیه از دل دیوانه پسندم ببرم
مشکی چشم تو را وصف کنم
پیچ موهای تو را شرح دهم
فکر می کردم که اگر تو باشی
شاعری خواهم بود
خالی از دغدغه رفتن ها
و پر از ماندن در آغوشت!
دل به دیوار بلورین نگاهت بستن
غرق در لحظه ی با تو ماندن
مست بودن ز شکرخند لبانت
فکر می کردم که اگر تو باشی
دلم از خشکی تنهایی بی پایانش
از همان پنجره رو به غروبش شاید
به طلوعی برسد
که سرانجام در آن خورشید
بوسه بر لب های مهتاب زند
فکر می کردم که اگر تو باشی
شاعری خواهم بود
که دل از مهر زمین بردارد
و به پرواز درآید
غزل و شعر و خدارا یابد
در میان ابر ها
فکر می کردم که اگر تو باشی
زندگی شیرین است
و جدایی ها تلخ!
فکر می کردم که اگر تو باشی
فصل پاییز و زمستانم را
به همان گرمی و زیبایی دستان خودت
گرم کنی
اینکه باشی یا نه
قد مژه برهم زدنی
در نگاهم
شور عاشق شدنم کم نکند
اینکه باشی یا نه
من‌ همانم که فقط غزلش بوی تورا می گیرد
قافیه نام تو را می طلبد
شعرهایم همه از عشق تو لبریز شوند
همه از مستی چشمان تو معنی گیرند
اینکه باشی یا نه
من همان ایمانم
که دریای نگاهت
عاشقی یادم داد!
شاعری یادم داد...
#ایمان_شاد