عصریخبندان دوم

درود بر استاد عزیزم
غمناک‌ست و تلخ...
اما بسیار تا بسیار زیبا و خواندنی
کوه می خواهد که تاب آرد در این میدان رزم
مرد می خواهد بماند ، مرد، مرد زندگی
سلامت و ثروتمند باشید

سلام و درود استاد
واقعا شعر زیبایی خواندم از شما
شعر خاص و جالبی بود
موفق باشید

درود استاد بانو
بسیار زیبا و دلنشین بود
مبین مشکلات جامعه جهانی
دستمریزاد
موفق باشید

درود بانو عجم گرامی
زیباست، قلمتان نویسا👏🌺🌺

درود شاعر عزیز
شهادت مظلومانه هفتمین اختر آسمان عصمت و طهارت حضرت امام موسی کاظم (ع) باب‌الحوائج را تسلیت عرض می‌کنیم
"چهار ده سال آن غریب بینوا
بود در زندان اسیر و مبتلا
شب که میشد ناله اش تاثیر داشت
درد و دل با حلقه زنجیر داشت
ای خدا یا چون کنم زین ماجرا
دوری فاطمه و هجر رضا"

قرن جولان سیاهی در مدار لحظه ها
قرن جنگی نابرابر درنبرد زندگی


انزوای عشق وایمان و امید و عاطفه
باختن تنها میان تخته نرد زندگی


کوه می خواهد که تاب آرد در این میدان رزم
مرد می خواهد بماند ، مرد، مرد زندگی


درود بانو عجم
خیلی زیباست

کوه می خواهد که تاب آرد
خیلی زیباست
درود

درود بانو عجم گرامی و هنرمند
زیبا سرودید
لذت بردم از این غزل زیبا در پناه حق باشید
روز خوش

درود بر استاد بانوی گرانقدر..
زیباااست ااالبت اندوهگین..
درپناه حضرت عشق بمانید سلامت و شادکام..

سلام بزرگوار
زیبا
دلنشین
قلمتون سبز
پایدارواستوارباشید
استادگرامی

درود استاد بانوی نازنین

بسیار زیبا و غمگنانه

همواره برقرار و پایدار باشید

درود بانوی واژه ها درد غریبی ست نازنین و خوب در سروده شما آشکار است اما به قول فروغ عزیز
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
چاره ای نیست بزرگوار صبر باید
بمانید و بسرائید به مهر

درود بیکران استاد بانو عجم عزیز

واقعا کی می خواد عصرش تموم بشه؟
انگار درد جزو نا گسستنی زندگی آدمیست

زیبا بود موفق باشید

آفرین بانو
دستمریزاد و قلمتان سبز

درود یکی از زیباترین غزل هایی ست که از شما خوانده ام. موسیقی کناری (قافیه و ردیف) را عالی انتخاب کرده اید. و من خیلی از شعر لذت بردم.
قرن جولان سیاهی در مدار لحظه ها
قرن جنگی نابرابر درنبرد زندگی
اما از آنجا که این شعر را خیلی دوست داشتم - و من وقتی شعری را خیلی دوست دارم، دوست دارم به کمال برسد- چند نکته را عرض میکنم. احساس کردم، دو بیت آخر می تواند قوی تر باشد. البته گاهی سلیقه من اتفاقا مخالف اکثریت است که در آن صورت چندان اهمیتی ندارد. بگذارید بگویم منظورم را مشخص بگویم؛ مثلا به این مصراع نگاه کنید:
قرن جنگی نابرابر درنبرد زندگی
در این مصراع اگر یک کلمه را عوض کنیم کمال شعر از دست می رود. این مصراع آنقدر خوب است که نمی توان تغییری در آن ایجاد کرد. بافت معنایی و صوتی آن بسیار مستحکم است.
یا مثلا
مرده شادی در درون فرد فرد زندگی
جدا از آشنا زدایی ناشی از تبدیل «مرده شادی در درون زندگی فرد فرد (افراد)» به «مرده شادی در درون فرد فرد زندگی»، باز هم همه چیز سر جایش است. یا در مصراع
باختن تنها میان تخته نرد زندگی
که عالیست.
اما در این بیت:
غصه آباد قشنگی گشته این دنیا فقط
خسته ایم از این زمان از رویکرد زندگی
غصه آباد ترکیب بسیار زیباییست. آوردن «قشنگی گشته» هم از نظر صوتی انتخاب بسیار خوبیست. اما من چند مشکل با این بیت دارم. اولا واژه «فقط» در آخر مصراع اول... احساس می کنم این کلمه آن پیوند محکم را در مصراع ندارد. انگار از سر اجبار آنجا آمده است. من هیچ پیوندی بین این قید با بقیه کلمات نمی بینم. اما مشکل دیگر من این است که زبان شعر در ابیات قبلی ابدا صمیمی نیست منظورم این است که زبان شعر فضایی را تصویر کرده که کلمه «قشنگ» اصلا با آن سازگار نیست. میدانم به جهت پارادوکس و القای طنز تلخ آمده است اما... من حس جالبی به آن نداشتم. کوه و جنگ نابرابر و عصر یخبندان و زهراگین و درد و زرد و جولان سیاهی زبانشان سازگار با «قشنگ» نیست. البته ایجاد ناسازگاری برای طنز خیلی هم تکنیک خوبی ست اما از دید من خوش ننشسته است که ممکن است ناشی از کج سلیقگی من باشد (ممکن است در همین شعر کلمه قشنگ را بتوان رندانه تر بکار برد) و اصراری بر درستی اش ندارم.
اما مصراع دوم
خسته ایم از این زمان از رویکرد زندگی
باز هم کلمه رویکرد جز قافیه نقش دیگری ندارد. اگر قافیه درد قبلا استفاده نشده بود و شما میگفتید:
خسته‌ایم از این زمانه: عصرِ دردِ زندگی!
یا
خسته ایم از این زمانه: عصرِ سرد زندگی!
به نظرم متناسب تر و بهتر بود. منظورم این است که رویکرد خوش ننشسته و نمی دانم آیا این مصراع اساسا چیزی به ارزش غزل بسیار زیبای شما می افزاید یا نه.
ببخشید بابت طولانی بودن کلام. من شعر عالی که میبینم چشم و گوشم تیز میشود (برخلاف شعرهای زیبا اما عادی تر که سریع تر از کنار آن ها عبور میکنم).

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درود
قشنگ بود
در پناه خدا

قرن جولان سیاهی

بسیار زیبا
دست مریزاد

باسلام وسپاس استاد بزرگوار
مثل همیشه دلنشین و بسیار عالیست
درودها نثارتان
دلشاد و سلامت باشید
روزگار بکام

درود بر شما استاد گرانمهر بانو عجم

به به

چقدر هم عالی و ناب سرودید

لذت بردم از اثر فاخر تان . زنده باشید به مهر

درود استاد بانوعجم شعرتان زیبابود

زیبا بود 🌹🌹

مرد می خواهد بماند،مرد،مرد زندگی
هزاران درود بر استاد عزیز و زیبا نویس بانو عجم
چقدر قشنگ و دلنشین سروده اید،واقعا به دل نشست
دست مریزاد👏👏
رد قلمتان ابدی 🙏🌹🤍

درود بانو عزیز واستاد گرانمایه ام
شعرتان زیبابود
روزگارتان روشن و درخت امیدتان پربار
تاهمیشه

سلام و عرض ادب استاد عجم عزیز و ارجمند
مثل همیشه بسیار عالی
شعر و کلامتان حق است استاد گرانقدر
دست تان درست قلمتان جاودان
در پناه خدای مهربان شاد و سلامت و سربلند باشید و برقرار ان‌شاءالله

سلام استاد
بسیار بسیار زیباست🙏🌷
سپاس از شما🌺

سلام و درود استاد بانو عجم گرامی
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
به پایان می رسد این عصر سرد زندگی ، دیر یا زود داره ولی سوخت و سوز نداره
پیروز و دلشاد باشید

سلام ودورد به شما استاد بزرگوارم



از خوانش شعر زیبای تان لذت بردم




سلامت باشید و شاد

درود ، بجز تحسین مگر چیز دیگری میشه گفت

با سلام خدمت شما بزرگوار
زیبا و دلنشین است.موید باشید🌺

سلام بر خواهر واستاد نازنینم
بسیار بسیار زیبا ودلنشین هزاران آفرین بر قلم درخشانتان
ببخشید دیر خدمت رسیدم ☺️
امیدوارم همیشه شاد وسلامت باشید ♥️♥️♥️

سلام و عرض ادب بانو جان
بسیار زیبا ست شعر ناب شما
دست مریزا

سلام و عرض ادب استاد بانو عجم گرانقدر
بسیار ارزشمند و زیباست
درود بر شما

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

سلام
زیبا قلم زدید
مانا باشید

عرض ادب درود بر شما استاد بانوی عزیزم
ساده و بی ریا درد را بازگو کردید
دلتان شاد و تنتان سلامت
از غم و رنج مخور غصه که دوش
زده ام فالی و فریاد رسی می آید
🌸🌸🌸🌸🌸

درود بر شما استاد گرامی بانو عجم بزرگوار 🌺🌺🌺
واقعا غزل زیبایی سرودید 🌸🌷🌺🌸
بسیار لذت بردم آفرین به شما 🌺🌺🌺

درود استاد بانوعجم از یکان یکان ابیات سروده هایتان درس می آموزم مانند این بیت
انزوای عشق وایمان و امید و عاطفه
باختن تنها میان تخته نرد زندگی
دیگر اینجا جای ماندن نیست ای رفیق
عشق وایمان را سپردن برطریق بردگی
ببخشید اگر بداهه ای گفتم
غزلی از نگاهی فلسفی ژرف
که زندگی بی عشق وایمان را به باختن درتخته نرد که دائم مهره ها با انداختن تاس معلوم می کند وبیکباره آورده اش که عشق وایمان است در تخته نرد زندگی تقدیم بخت واقبالی نامعلوم می کند وهدف مشخصی ندارد
از سروده هایتان بویژه این سروده پیداست که نگاهی ژرف به زندگی وایمان دارید
به مهمانی واژه های ناقصم دعوتید
پایا ومانا باشید
از سروده هایتان درس می آموزم