کوزه

کوزه گری ز خاک بی روح کوزه زیبا کشید 
نقش به دیوار گل مرغ مینا کشید 
گفت دست هنر دوست من خاک همین کوزه بود
قصه ی کوزه گری با دل شیدا کشید 
گفت نقش هنر نزد کریمان بود 
محرم این بارگاه روی ادیبان کشید 
از گل دست خمیر آهنگ دل می شنید 
از هر چه کسان عیش شبامی کشید 
غصه همی داشت به دل ای وطن ای خاک من 
زینت بخشندگی عیش هنر سا کشید 
نقش گل کوزه را سینه  محبوب بدید 
باغ گل و منظره طره دیبا کشید 
اهی هم آهنگ دل از خاک کوزه شنید 
این هنر رفتگان دست فنا می کشید 
گفت این کوزه خاک من و دوستان من 
شیو ه این ساغری ارق ثریا کشید 
پس نخوری غم که کوزه شکننده شود 
که شکنندد آن شکننده باز به جا می کشید 
می زند می شکند باز به خاک می دهد 
قصه گیسوی او سورمه رعنا کشید 
سیما ی تاب زمین تشنه این آب گین 
کشته محصول خود باز به خوا می کشید 
گفت پسر ارث پدر بود بیست 
زحمت عمر کریم گنج عظیمان کشید