دلگیرم

از چه خسته ام ؟؟!

وقتی خبر از بادهای پاییزی نیست

دلتنگ بالهای شقایق می شوم

آنگاه که رویای عاشقی را 

به گردن پرستوی مهاجر می آویزم

تا هوای زخمهایم را 

به دیار سرزمینهای دور ببرد،

دلگیرم

از من ،

تو،

وما-

که ته مانده غرور وحشی باد را میفشارد و

گل یاسی که لابلای دفتر خاطراتم جا خوش کرده.

ازهوای نبودنم می ترسم

در هراس نفسهای زنبق ها 

از کلام كلاغهاي درخت همسايه...

خسته ام از باورهایی كه 

من 

و

تو 

را 

ما

نکرد.