ميل پريدن

درودتان حضرت استاد استکی عزیز دلم

سرفرودم به بزرگواریتان گرانمایه برادر ادیب و فرهیخته ام

تندرست و پایدار باشید

درودتان استاد دزفولی بزرگوار و فرهیخته

بذل عنایتان به این کمترین موجب مباهات و سرفرازیست

وجود گرامتان از جمیع بلایا مصون و محفوظ ان شا الله

درود و عرض ادب و ارادتم پیشکش محضرتان

شاعره بانو مرادی گرانمایه حضورتان سبز و لطفتان مستدام
سپاسگزارم از ابراز تفقدتان
برقرار باشید

درودتان شاعره فرزانه
سپاسگزارم از نگاه زیبایتان

سلام و درود و عرض ادب و ارادت شاعره بانو خوشرو گرانمایه

احسنت و مرحبا به غزل زیبا و شیوا و عاشقانه شما واقعا محظوظ شدم خصمصا شباهت مطلع الغزل برایم جالب بود ، البته مضمون و عنصر میل پریدن مرغ دل دستاویز اشعار شعرای بسیاری اعم از متاخر. و معاصر بوده است ، گوئیا رویای فرار از قفس تنهایی و آلان با سیر و تطور در خیال و پرواز مرغ دل به آرام می رسد ،
قلمتان سبز و لطافت طبعتان روان
شائق و چشم انتظار خوانش غزلیات نابتان خواهم بود
تندرست و مانا باشید
صبح شدباز دلم میل پریدن دارد
و تماشای تو هر صبح چه دیدن دارد
تو و آن صورت زیبا و صدای نرمت
جمله "صبح بخیر ازتو شنیدن دارد
شاعر لاادری

درودها حضرت استاد

ما کجا ؟ عطر سحرگاه گل یاس کجا؟

ارزش و شعشعهء دانهء الماس کجا؟
لطفتان مزید سرورم ، منزلت حضرت خواجه حافظ الکتاب چنان منیع و رفیع است که در تارک قله ادب و معرفت چون کوه الماس می درخشد ، و جز لسان الغیب هیچ لقبی مبین و بیانگر عظمت غزلیات ایشان نخواهد بود ،

درودتان گرانمایه دوست شاعرم جناب معصومی عزیز دل

سپاسگزارم به مهر نازنین برادرم

واقع امر نثر زیبایی که در اوصاف کوه سلیمان نبی در زادگاهتان در قسمت ( درباره من ) پروفایلتان نگاشته اید چون یک تابلوی نقاشی امپرسیون مسحور و مجذوبم نمود ، صلابت قلم و لطافت طبع و سیر خیال و شرح لطیف طبیعت منطقه چون تابلویی از بونار و رنوآر تمامی زیبایی های ذهنتان را تداعی نمود ، ندیده لذت وافر بردم


درباره من:
کوه ابراهیم پبغمبر که مردم آنرا نام گذاری کرده بودند، سیزده بدر هر سال تفرجگاه نوروزی روستاهای بلهرات بود، با درختچه های ارژن و بادام کوهی و گلهای صورتی و زرد که فضای سرشار از عطر بو مادران و رازیانه و کلغر های برافراشته در دامنه های سرسبزش، تا نهر بزرگ آب سربندر در هم تنیده بودند.... راستی میان جلگه نیشابور هم فراخنای عجیبی دارد! از پهن دشت ماروس،آن آشنای چشمان سیاه مارال تا پایین رخ تربت حیدریه، شهر سرسبز کدکن و دیار عطار... من صفای دشتهای فصل بهارش را در سواحل دریای آدریاتیک، شهر بلند آوازه ونیز، سواحل جنوب چین، جلگه ی سرسبز چاریکار، سپیده دمان نمور و وهم آلود دره های پر از آب غوربند و معابد خدایان ساکت و صبور غلغله ی بامیان، دره های لبریز از آب و مراتع سرسبز کوهستان آلابه و دریاچه نقره فام ایسی کول هم ندیدم... اما افسوس! آن قنات همیشه جاری که صدای موزونش بهترین سمفونی در سکوت شبهای مهتاب تابستان آبادی بود و طنین زیبای غوکان و زنجره ها را نوازش می داد، دیگر نای آوازه خوانی ندارد! حتی پرندگان که بماند، سنجاقکها هم به زحمت خود را سیراب میکنند، تا صدای فش و فش چاههای عمیق باز هم شیره جان سفره های زیر زمینی را بمکد و دشت را به بیابان و بیابان را به کویر نشانه گذاری کند!

درودها بانوی شعر و ادب شاعره گرامی مهربانو فرشیدفر

نوش نگاهتان گرانمایهء فرزانه
سرفرازم از بذل توجه و عنایتتان
سایه مهرتان گستران

سلام و درود و عرض ادب و ارادت
فرزانهء گرانمایه استاد شاعر جناب زارع نازنینم

مهرتان را ارج می نهم و محبتتان را به جان می نوشم
گرانقدر نازنینم مقدم شما نیز سبز و حضورتان پر برکت
سپاستان که به لطف خواندید و به مهر نواختید
غزل زیبای رهروان راه عشقتان را قبلا در سایت شعر نو خوانده و محظوظ شده و تحسین کرده بودم ، در پاسخ این غزل زیبا به یک دوبیتی بسنده می کنم:

مستي از عشق و جنون با باده و از جام نيست

عشق چون مستت كند سرمستيت آرام نيست

از شراب ِ عين و شين و قاف اگر نوشيده اي

می شوی مجنون دریغا ، عشق را فرجام نيست

ارادتمند شما
سیدمحمدطباطبایی

درود و ارادت فراوان گرانمایه شاعر ارجمند و فرهیخته
جناب هداوند عزیز و نازنینم

سرفرودم به بزرگواریتان گرانسنگ برادرم
در محضر بزرگانی چون شما می آموزیم و مشق می کنیم

حضورتان سبز و مقدمتان گلباران
منت گذاشتید و قدم رنجه به تفقد فرمودید
سپاستان