یاسهای بنفش

روبروی من بودی
بلند و زیبا
که بر یاسهای بنفش نازکانگیم
عشق طالع شد
و من میان رمه های پرگریز عطر
شبی
در فراخوان کولی پیراهنت آغاز شدم ..

تو به گویش بی وزنی شکوفه
در بهار
تو
به مداقه ی پرحسرت ژانویه
به جزیره های پرتلالوی شیرالود
و خون وحشی مرالهای عاطفه محکومی ...

-میخواهمت
میخواهمت و سیگارهای کوبایی اشتباه نمیکنند-
.
.
.
تو به مرزهای عسلناک سرزمینت ..
به یک کرشمه ی ساده
به تکلم نبض در آغوش ..
و بوسه هایی پرعطش محکومی
آه ..
-برفخیز و تنها-
و من
تمام دلم را
به گردنبندی از پرنده
به بومیترین ترانه ی گاردانیا ..

.
.
.
به جنگلهای گرم چشمهای تو
خواهم بخشید


2017/1