قلم ، کمک کن !

قـــــــــــــلم امشب به رسم پــهلوانی  

دمی  در باغ احســـــاسم  قـــــدم زن

ردیـــــــــــف و وزن را ناگفته بـــنویس

برایم شـــــــــــعر لیلا  را رقــــــــم زن

قلم امشـــــــــــب اگر پایم  بلـــــــــــغزد

به آتش می کشانـــــــــــم پیـــکرت   را

قیامـــــــــــت می کنم  در وادی شــــعر

به طوفان می دهم خاکــــــــــسترت را

کمیتم در غـــــــــــــــــــزل گفتن دریغا  

نمی دانم چرا این بار  ،  لنـــــگ است

برای  جرعــــــــــــــــه ی شهد  لبانش

دلم مثل غـــــــروب جمعه تنگ است ؟

بیا حال و هوای ذهـــــــــــــن من   را

معطر کن به انــــــــــــــــفاس بهشتی

بیا بنویس  در ســـــــــــــــــــطر کتابم

همان شعری که از لیــــــــــلا نوشتی

بیا با  رقــــــــص زیبای  خود امشب  

تمام دفترم را پر  غـــــــــــــــزل کن  

میان جلــــــــــــگه ی  عشاق مجنون 

شــــــبی نام مرا   ، ضرب المثل کن

چنین بنویس روزی روزگــــــــــاری

به زیر گنـــــــبدی ، مجنون سرمست  

چنان مست ِ رخ لـــــــــیلای خود بود

 که زد سنگ  و سبوی ِ باده بشکست