کبوتر چاهی

عشق و جنسیت

وایتهد به صراحت معتقد است که در احساس دوست داشتن و لذت دوست داشته شدن، زن و مرد کاملا یکسان هستند. او این حس را به مثابه یکی از طبیعی ترین حس های بشری معرفی می کند و می گوید مرد 60 ساله ای که تنها زندگی می کند، درست مشابه دختر جوان 16 ساله ای که به مجلس رقص می رود، عشق را آرزو می کند. او البته بین عشق و رومانس به مثابه نوعی از عشق تمایز قایل است و آن ها را متفاوت می بیند. او متذکر می شود که رابطه زنان و مردان هیچگاه، آن چنان که امروز مطرح است، پیچیده نیست. علت این پیچیدگی به این ایده مربوط است که زن مدرن امروزی ، به ویژه زن غربی، گزینه های بسیار زیادی، بیشتر از هر زمان دیگری، در اختیار دارد. او جمله بسیار پرمعنایی را از یک زن که از جمله مصاحبه شوندگان پژوهش او بود، یاد می کند.زنان ممکن است که عشق سنتی را بخواهند، اما آن ها روابط سنتی را نمی خواهند.این جمله بسیار مهمی است و بخش بزرگی از واقعیت زندگی امروز عاشقانه زنان تحصیل کرده ایرانی را به نمایش می گذارد. این دوگانه ای است که آنان را با سرگردانی بسیار به دنبال خود می کشد.

فیشر به ویژگی جنسیتی احساسات توجه کرده و به وجود نوعی بی عدالتی نهادی در این باره اعتقاد دارد. بدین ترتیب قدرت و اعمال آن بی شک در این رابطه وجود دارد و از طریق احساسات بیان و اعمال می شود. شیلدز همچنین متذکر می شود که رفتارها و باورهای عاطفی در شکل دهی و اجرای هویت جنسیتی نقش ایفا میکند. برادی نیز بر احساسات زنانه و مردانه و نیز نقش والدین در این باره تاکید می کند. او معتقد است که مهمترین ارزش های فرهنگی که بر تفاوت های جنستی در بیان احساسات تاثیر می گذارند، آنهایی هستند که به تفاوت قدرت و پایگاه بین مردان و زنان راجع است. این تفاوت ها علاوه بر ویژگی های فرهنگی از خصوصیات زیست شناختی و نیروهای اجتماعی نیز تاثیر می پذیرند. اگر فروتری زن در سلسله مراتب قدرت و توان بیشتر او در مهرورزی جزیی از هویت او باشد،شرایط موجود بدون چالش پذیرفته می شود. بدین ترتیب زن با به دست آوردن مرد قدرتمند در پیوند با قدرت او قرار خواهد گرفت و صاحب قدرت خواهد شد. از این رو زن احتمالا در رابطه عاشقانه به دنبال مرد قدرتمند خواهد بود. اگر "قدرت" را به مثابه "قدرت بر" درک کنیم، عشق می تواند به مثابه قدرت عاشق بر معشوق یا بالعکس درک شود. بدین ترتیب یکی از طرفین این رابطه در جایگاه فروتر قرار می گیرد. جکسون معتقد است خود عشق نیز می تواند به مثابه قدرت و بی قدرتی تلقی شود. جاذبه عشق می تواند عشاق را ناگزیر کند که از همه قواعد اجتماعی گذر کرده و به احساس خود وفادار بمانند. در این رویکرد قدرتی در عشق وجود دارد که فرد توان گذر از آن را نداشته و در برابر جامعه و قواعد مرسوم آن قرار می گیرد.

پاره ای پژوهش ها نشان می دهد که زنان بیش از مردان عشق دوستانه را گزارش کرده اند. آنان متذکر می شوند که مردان جهت گیری رمانتیک و جنسی بیشتری در مقایسه با زنان، نسبت به عشق دارند اما این گزارش نمی تواند منجر به این نتیجه گیری شود که زنان بیشتر مایل به عشق دوستانه هستند. مصاحبه های انجام شده در این پژوهش نشان می دهد که این زنان تجربه عشق سودایی، را معادل عشق می دانند. آنان تمایز بین عشق سودایی و عشق دوستانه را با دو مفهوم عشق و دوست داشتن نشان می دهند. آن ها عشق را هیجان انگیز و زندگی بخش می دانند اما دوست داشتن را بلند مدت تر و قابل اعتمادتر معرفی می کنند. ضمنا مصاحبه ها نشان از ترس زنان از درگیر شدن در عشق دارد. در حالی که دوست داشتن در آن احساس امنیت بیشتری ایجاد می کند...

بخشی از پژوهش انجمن جامعه شناسی ایران