کوی ما

انکه ترسید و جا زد در مسلک ما راه ندارد
بی پروا گویم اینجا چاه کنی ته چاه ندارد
بیگانه را دست به دامن بردن کارمانیست
هرکس درکوی ما بیگانه شود دگرماه ندارد
من همچو خار عمری همنشین گل گشته ام
این حال واحوال شوریده ام را شاه ندارد
مکر بربنیاد بلبل زد اینگونه گل با عشوه ای
دل شیدای مرا بلبل گاهی دارد و گاه ندارد
ببخشید اگر اینگونه رُک موج راز دل گوید
حالم زشبنم پرسید که جز باران گواه ندارد