قضاوت معشوق

هنوز هم حواست به من پرت می شود گاهی،اگر چه گذشته ای ز سن و سال گمراهی
نگو که نفهمیده ای تو را گفته ام شاید، تویی که آگاهی به هر چه گفتنش باید
عجب زمانه ی تلخی است که عشق گمراهی است، برای من نگه تو ز دور هم کافی است
چنین قضاوت معشوق مکن که او سنگ است، ندیده ای و ندانی که پای او بند است
اگر که دور شدم از تو، طناب را بردند، ولی به درد و مرض بعد از آن زمین خوردند
هزار سال است انگار در انتظار منی، مرا ببخش که خدا داند تو نگار منی
منم شبیه تو ماندم در انتظار سراب، کجا مجال وصال است در این سرای خراب؟