زخم خنجر

دندان طمع از شعف یار کشیدم
حیران شدمو آخر از آن یار بریدم
آتش زدم آتش، همه ی جان چه دیدم
زجری که از این گنبد دوار کشیدم
اکنون که سکوتت شده آویزه ی گوشم
فریاد چو آن خفته ی تبدار کشیدم
زخمی که زدی خنجر از آن تیز ترم هست؟
من نشتر از آن زخم ترت یار کشیدم
زان رو که روی خرم و خندان تو بکویش
شرم نگه از عارف و عیار کشیدم
صبر است مرا چاره ی کارم که نگویم
افسوس که عکس رخ آن یار کشیدم