تکرر یا مفرد

دکلمه:
(دانه بهانه ای بود برای پرواز گنجشک
که پر بگیرد و وسوسه ای شود برای شکار
شکارچی باغ خود را تکانی داد و کمین کرد
گنجشک بی خبر ندانست آخرین صعود
آخرین اوج
و آخرین فرود 
مساویست با سقوط
چه کسی پایان قصه را مینویسد
چه کسی پایان شعر را میسراید
اگر من بودم!؟
و اگر تو بودی چه مینوشتی!؟
چه میگفتی!؟
چگونه تمام میکردی قصه زندگی را
برای گندم برای گنجشک و برای شکارچی!؟
گاهی لازم است گندم بماند گنجشک برود
گاهی لازم است تو بمانی من بروم
ما میرویم برای بقای یکدیگر
تنها چیزی که باقی میماند زندگیست)
شعر:
ربنا چه زیبا شروع کردی مرا
کودکی نازک تر از گل بی عنا
گو سراغاز کدام پایان منم
بعد پیدای کدام پنهان منم
بارالها گو چگونه میبَریم
ما تکرر میشویم یا مفردیم
از نوک قله هلاکم میکنی
یا درون چاه خاکم میکنی
یا به مانند شهیدان نبرد
قطعه قطعه چاک چاکم میکنی
هر چه بادا باد من اماده ام
من برای این هدف آزاده ام
هر چه گویی میکنم جانان تویی
بهر آنچه میکنم فرمان تویی
یا بسوزان یا بخشکان یا به بند
نا امید از من نشو من قانعم حالا بخند
ذکر اول ذکر تو هم ذکر آخر ذکر توست
عین در اول شین مابین قاف در آخر اسم توست 
نیست باکم از سفر شاید که از قبل بوده ام
شکل دیگر رنگ دیگر راه را پیموده ام
خود جلودار تمام هستی و کون و کنی
صاحب این چرخ دوار و همه جان و تنی
قسمت ما هر چه باشد قدرت است در مشت تو
خوش باشد سلسله جان دادنم در پشت تو.