ام ابیها...

ای ام ابیها
ای یعقوب فراق ها؛
ای یوسف جفاها؛
ای ایوب بلاها؛
ای صولت پر ابهت؛
ای جاری محبّت؛
سرچشمه ی طهارت؛
ای جلوه ی خدایی و نورِ شکیبایی
ای آفتاب سفر کرده،
من در کوچه های مدینه
فریاد سبز تو را، 
از درد میخ
و سیلی،
از لگد جهل
از پشت دیوارِ قرن ها ظلم
از گلوی به آتش کشیده ی
درِ خانه ات
صدای گریه های مردی را شنیدم
که تا هنوز به گوش می رسد
می شنوم
من در جغرافیای خانه ی گِلیِ تو،
تاریخ های تاریخ را دیدم
بر زمینِ از دست رفته ات
در ناله هایت
غصب فدک
و طهارت چشمه غدیر را
و تنهایی های بی پایان علی را
و در ارتفاع نگاهت 
قیام طوفان؛
کربلا را دیدم…

 سعید فلاحی
زانا کوردستانی