خوش انصاف

درد در دل دارم اما مُهر خاموشی به لب
کاش خوش انصاف من میل شنیدن داشتی

این قفس باز و ولی سودای پروازی کجاست
کاش قدر یک نفس شوق پریدن داشتی

من به عشقت میکشیدم دست از هستیِ خویش
گر که غیر خود مرا هم میل دیدن داشتی

در سر بازار عشاق تو من یک بَردِه ای
همچنان یوسف،تو کِی قصد خریدن داشتی

گاه راحت میشدم از فکر تو اما دریغ
چون نسیمی بین رویایم وزیدن داشتی

همچو فرهادم به راه عشق تو در بیستون
کاش ای شیرین من شوق رسیدن داشتی

آرزومندم بپیوندم به تو مهرخ ولی
خاک هم آغوشم ار میل بریدن داشتی