ترانه ی ویرانی

نگاه میکنم
بنفش و مکرر و سرد
 تاکستان تن پاییز قد میکشد
تنها و زرین،
در جامهای شعر
نگاه میکنم
 به طلسم تلخ چشمانم
آیینه و حماسه در من میشکفد
غزلزار ساجگون در باد
آه، 
چشمانم
 الماسهای قهوه ناک،
در احتراق سربی شب
چشمانم
دو شعله ی شرابی سرکش
دو ستاره ی افروخته ی دور
دو قوی سیاه
دو پیامبر مبعوث
دو الهه ی موسیقایی خون
دو بهشت اخرایی پیدا
نگاه میکنم
و ترانه ی  ویرانی می آغازد..

 
سیده نسترن طالب زاده
پاییز97