شوق پرواز

نفسی تازه کن و پر بزن ای روح برو
که در اینجا قفسی لایق دیدار تو نیست

روح من پرسه نزن کوچه به آخر نرسد
شهرِ بی قافیه انگار هوادار تو نیست

مات و مبهوت خیالات نشو روحِ پریش
که به اندازه یک بوسه کسی یار تو نیست

تو اگر خوب ، اگر بد ، گله ای نیست برو
هیچکس لایقِ معشوقه‌ی اشعار تو نیست

خواهشاً گول نخور ، عاشق و دیوانه نشو
مطمئن باش کسی عاشق و بیمار تو نیست

لحظه ای صبر نکن ، پر بکش از یاد برو
که در این ‌شهر کسی طالبِ افکار تو نیست

ابداً حرف نزن ، باز نکن مهر دهان
شک نکن هیچ کسی محرمِ اسرار تو نیست

گوش کن حرفِ مرا ، ثانیه ای جنگ نکن
کس در این غمکده شایسته‌ی پیکار تو نیست

بی جهت ناله نکن ، از ته دل شِکوِه نکن
هیچکس هیچکسی یاور و غم خوار تو نیست

ا●•●•●
رنگ پس داد قلم ، شاعرِ تنها «ناجی»
من بمیرم که قلم هم غزلی یار تو نیست...