ماهیان بی زبان

مثل آن برگی که می افتد نمی پرسد چرا
برگ ریزانیم و فرقی هم ندارد فصل ها
‌
دل به فرداهای رویایی خود خوش کرده ایم
غـافل از آن که گـرفتـاریـم در دام بــــلا
‌
زندگی دریاست ، ما هم ماهیانی بی زبان
صخره ها ، امواج ، برخوردی همیشه ناروا
‌
آخـر هر داستـانی دسـت ها رو می شود
پشت ابـری تا ابـد می ماند امـا مـاه مـا
‌
هرچه را در گوشمان خواندند باور کرده ایم
مردمانی سـاده ایم و زود بـاور ، مرحبا !
‌
جـام زهـرآلـود دنیـا را دوا پنـداشتـنـد
سیب را چیدند ، عمری ما بها دادیم ما...
‌
شاعر: حمیدرضا محمودی
قالب: غزل
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن