شهر بی عشق

مثل یک پلک خسته افتادم
اصلاً این کوچه طعم مردن داشت
بعد از این هم طناب خواهم بود
از درختی که عشق آن را کاشت
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
آنقدَر از خودم بدی دیدم
از قضاوت کننده بیزارم
یا به دنیای دیگری ببرم
یا در این خانه نقش دیوارم
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
همسرم باز روحش اینجا نیست
چون که اصلا ندارم او را من!
دخترم باز هم دلش لرزید
در جهانی که دارد اهریمن
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
عقده دارد نرفته ورزشگاه
نصفی از مشکلات ما این است
نصف دیگر تلگرام و یوتیوب
حذف کن چون سفارش دین است!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
شهر بی عشق، شهر آواریست
یک قدم مانده تا به عزرائیل
وقت آن است که رخت بربندید
منتظر های صور اسرافیل
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
عاشقی حس مبهمی دارد
روی عرشی ولی زمین‌گیری
لحظه‌ای شاد و لحظه‌ای غمگین
ظاهراً یک جوان ولی پیری
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
چاوشی گوش کن تمام فصول
غرق دنیای ماورایی باش
زندگی کن برای خود هر شب
مثل یک فیلم سینمایی باش
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
جنگ سردی نبود در دنیا
عشق اگر وقف دیگران میشد
گنج درسی نبود از آغاز
شهر اگر بی معلمان میشد
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
کوچه در کوچه کینه‌ای مبهم
هر نفر خود قشونی از حسرت
یک خردمند مملو از نهیلیسم
عامل ثبت صد هزار عبرت
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
در تکاپوی جبر و خاموشی
آرزوها چراغمان هستند
سال ها فکر بردنیم اما
باخت‌ها آخرین پلان هستند
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
شِکوِه بس کن تلف شدی ناجی
رنج دنیا بدون پایان است
در نهایت به قول سعدیِ جان
خانه از پای بست ویران است
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
شاعر: حمیدرضا محمودی (ناجی)
قالب: چهارپاره
وزن: فاعلاتن مفاعلن فع‌لن