هفت خبیث

هزاران درود ابوالفضل عزیز
بسیار زیبا بود
بادوبیت محکم شروع کردی
هربیتش هم تصویر بکرو زیبایی داشت وبرای خودش یک غزل حرف.....
ارتباط بین ابیات عالی وبسیارخوب هم پایان بندی کردی
بخصوص بیت اول و دومش چقدرزیباست
من از تبار اسارت درون حادثه ام
برای بال و پر من قفس نیازی نیست
درون جنگل خشکی که غرق پاییز است
هجوم ارّه برای هرس نیازی نیست

بقیه ی بیتها هم درراستای هدف شعرت بسیارمنسجم وخوب بودند .............
پست مدرن هم اگر کمی لطیف باشه به قول جناب عباسی مقدم و خارج ازنزاکت نشه بسیارمقبول ودلنشینه
درواقع حد وسط رارعایت می کنی واین عالیه
افراط درهرچیزی خوب نیست
متاسفانه الان شعرای پست مدرنی می گند که خجالت می کشه ادم اسم شعر روش بزاره.....
به اسم روشنفکری ونو گرایی گند زده اند به همه چیزویه عده هم چش وگوش بسته تشویق می کنند
واین نه تنها پیشرفت نیست بلکه ریشه به تیشه ی ادبیات غنی ما می زنه....
من زبان شعرت رامی پسندم
احسنت

سلام و عرض ادب خدمت ابوالفضل جان رمضانی عزیز
دوست عزیز و زیبانویسم

پوزش بابت اینکه دیر خدمت رسیدم.
شعرتان زیبا ،ژرف و عالی بود
طبق رسم معهودمان در حد وسع عرایضم را سیاهه می کنم.
ممنون که شکیبایی می فرمایید.

مانند همیشه دوستان و استادان در صفحه تان فعال هستند و این بهترین هدیه ی برای صاحب اثرست و نشان از اهمیت سروده و سراینده...به نوبه ی خود و به عنوان یک دوست از همه سپاسگزارم.

چهارپاره ای زیبا مانند قبل ها.خوشحالم که باز در این قالب باب طبع و قلمتان سروده اید.

بر خلاف چهارپاره های قبلی،این سروده کمی از ساختار روایی فاصله گرفته است و این به نظرم زیباست.یعنی استقلال معنایی بند ها قوتمند تر است...تجربه ای زیبا و جدیدست و به نظرم این دو ساختار یعنی روایی و استقلال در عین انسجام،هر دو زیبایند و تبریک می گویم که در هر دو زیبا و سنجیده می سرایید.

درباره ی ژانر شعر که خودتان و دوستان اشاره کردید که پست مدرن نیست و به نظر بنده رئال هم نیست،چون تصویر کلی ای که ارائه داده اید،بازتاب بی کم و کاست وقایع نیست.اغراق ،صناعات ادبی متنوع،نتیجه گیری هایی از جز به کل،شکوه از اوضاع برون و درون و...

فضای شعرتان به نظرم نوعی هیجان گرایی مبتنی بر ریشه های روانشناسانه است.یک واکاوی درونی از شخصیت و عواطف شاعر ،بسط آن به بیرون و صدور حس انزجار. فضایی زیبا که به دل بنده نشست

خب برویم سراغ اصل مطلب:
سروده تان بر وزن:
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن است.
یک وزن پرکاربرد و زیبا و کمی هم سخت.

از اختیارات وزنی این وزن ابدال در رکن پایانیست.که می توان از ارکان فع لن و یا فعلن استفاده کرد.

من از تبار اسارت درون حادثه ام
برای بال و پر من قفس نیازی نیست
درون جنگل خشکی که غرق پاییز است
هجوم ارّه برای هرس نیازی نیست

به به...از بند اول واقعاً لذت بردم و به نظرم قدرتمند ترین بند هم هست.مراعات بی نظیر زیبا و عالی و اسلوب معادله ای میان دو بیت(هرچند این آرایه میان دو مصراع است)اما یک مضمون با دو بیان و دو فضا متفاوت که بسیار زیباست.برای شروع عالی بود.

شبی که فلسفه ی داغِ خنده را گفتند
من از تمام وجودم به \\"خنده\\"؛خندیدم
جهان من که سراسر هجوم بهمن شد
به سوی کوچه ی تاریک قصه پیچیدم

یک بند با چاشنی های فلسفی ،روانشناسی و همین طور طنز تلخ!

بسیار زیبا...فلسفه ی داغ خنده همان تلاش انسان مدرن برای غرق نشدن در گرداب دنیای عصرش است.البته در این میان همان حرف های شعارگونه ای که بار ها و بارها در گوش هایمان خوانده می شود.کلیشه هایی:/مثل شادباش تا زندگی حقیقی را بفهمی/.../بخند که دنیا به روت بخنده/ و...

و خنده ی تمسخر آمیز سراینده بر این سطحی نگری که جای تامل دارد...بسیار لذت بردم از این خنده ی تلخ...شادی و آرامش زیباست و شاید بزرگترین آرمان انسان در طول تاریخ باشد.اما این گلایه هم ناشی از دلشکستگی های بیرونیست و هم بینشی که به فرای اینچنین کلی گویی ها می اندیشد.
بسیار زیبا

البته اگر بنده جای شما بودم جای\\"جهان\\"مصرع دوم \\"بهار\\" را می آوردم.چون پارادوکس زیبایی با بهمن خواهد داشت.

نوشته ام که خودم را خودم بلد باشم
جهان بی کسیم را به سینه قاب کنم
نوشته ام که تمام دسیسه هاشان را
به قافیه بدوزم و نقش بر آب کنم

بند زیباییست...بیت اول بازگوکننده ی شمای کلی اصالت وجود است.اینکه هر انسان برای معنا بخشیدن به زندگی اش به مستمسکی چنگ بزند و به قول معروف دست آویزی برای خود بیابد.تا در هجوم تنهایی اش نشکند.یک هنرمند می تواند علاوه بر بازتاب خودش در اثر پا را فراتر بگذارد و حتی خود را در اثرش بشناسد.عالی بود

البته همان طور که جناب صادقی مود هم فرمودند،مصرع چهارم این بند در ارکان دوم و سوم دچار لغزش وزنیست.
ب دو* ز* م/ل_ل ل/.....رکن دوم است وباید فعلاتن باشد/ل ل _ _/
که در هجای دو و سه اشکال دارد.
نق* ش* ب را/ _ ل ل _/....رکن سوم است و باید مفاعلن باشد/ل _ل_/
که در هجای یک و دو اشکال دارد.


دوباره می روم از دست شهر تنهایی
و باز فاصله ها را کنار هم بگذار
تمام ظرفیت سینه ی مرا این بار
برای شِکوِه به اندیشه و قلم بگذار
بسیار زیبا
یک بند روان و عالی
اگر پایان مصرع چهارم از فعل بسپار هم استفاده کنید زیباست.البته پیشنهادی سلیقه ای بود.
******************************************
پوزش می خواهم بابت پرگویی ها و اینکه به دلیل سفر دیر خدمت رسیدم.
شما دوست عزیز و مهربان من هستید و قلم نوآور و ذهن مبتکرتان را دوست دارم.
امیدوارم که همین طور پر توان بسرایید به عشق
در پناه حضرت دوست/

به نام حق/
سلام خدمت همه ی عزیزان و بزرگوار،استادان گرامی که سپاس از لطفشان برای جزئی نگری به این خط خطی ها.

وزن شعر: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
رکن اول/ل - ل -/
رکن دوم/ل ل - -/
رکن سوم/ل - ل -/
و...
رکن دوم مصرع:
ب دو ز م
ل - *
اینجا یک مورد ایراد وزنی دارد.
اما در رکن سوم طبق اختبار شاعری شاعر مجاز است مفاعلن را به مفتعلن تبدیل کند(جای هجا های نخست و دوم را عوض کند.)
پس فقط یک مورد اشکال دارد.

اما برخی اصلاحات:

طبق نظر استاد عباس حاکی عزیز،\\\"کمی شراب\\\" در مصرع آخر شد: دو قطره اشک

برای آخر شعرم دو قطره اشک بریز
***
بنابر پیشنهاد استاد سلیمی بنی:
مصرع مزبور شد:
به تیر قافیه ها نقش بر سراب کنم

به تیر قا/فیه ها نق/ش بر سرا/ب کُ نم.
و
طبق پیشنهاد آقا سینای عزیز جهان در مصرع \\\"جهان من که سراسر...\\\" به بهار تبدیل شد.
بهار من که سراسر هجوم بهمن شد

متشکرم از این که مارا به ورطه ی نقد کشیدید.
خیلی زیاد.
یاعلی مدد

عرض ادب و ارادت ..استاد ارجمند
بی نهایت زیباست با درونمایه و رعایت
مرکب از بندهای دوبیتی ها....
عجالتاً عرض کنم که در پاره ی دوم یا بند دوم
و بند اخر ، عیوب قافیه از نوع (اکفاء )
کاملا مشهود است ..
خبیث ... نویس /نویس با نفیس
مریض ...بریز / ریز با تیز . میز ووووو
انتقاد نیست .. فقط جهت یاداوریست ..

تیک نقد رو میزنم جهت دقت عمل ..