هر چـــــه کوتــــــــــــــــاه آمـــــــــدم
دلت از من راضــــــــی نشــــــــــد
متـــــــــــــهم بودم به قلبــــــــــــــت
حکم عشق، قاضـــــــی نشـــــــد
من خیالم پر شـــــده از تـــــــو
افســـــوس بی فایــــــــــدســــت
شعر، من، هم وزن ، قانــــونِ
تو هســـــت، بی قاعـــــــــدست
من تـــــــو را خواستــــــــم ولی
هر چه دل تو، خواسـت شد
نبـــــــض احساســـــــات مـــــــــن
یــــــخ زد ، خط راســــــت شـد
چشــــــــــــــم دریایـــــــــــــــــــی تو
کــــــــرد مـــرا غرق خــــودش
اختـــــلاف، عشــــق تا غـــرور
من بودم تا فــــــرق خـــودش
من خـــــــُــــــرافـــاتــــی شــــــدم
وقتــــــی به فالــــــم آمـــــــــدی
رفتنـــــــی بــــــــــــــــودی ولـــــی
بــــــــُــردی تـــــــوانـــــــم ، آمدی
آمــــــــــــــــدی اما دگــــــــــــــــر در
قَلـــــــبِ مـَــــــــــن جایی نبــــود
قَهــــــــوه ات سَـــــــــــــــــــرد بودُ
در چِشمانِ، من 'مایی' نبود
در دیاری که ،به احســــاس
به عشق، راهــــــــــــی نیست
مــــــــــــن ســــــکوت میکنـــــــم
جای سخن باقــــی نیســــت
سهند _ لاندا
سلام
زیبا قلم زدید اما قالبش قطعه نیست چهارپاره است