ناله

سرنوشت رقم زده تنها اسیرم
ای خدا چاره چیه آروم بیگرم
یه روز از درد نبودنش میمیرم
الهی که عاشق و بهونه گیرم

ساده گفتی که میری عزیزه نازم
من از این رفتن تو بد جور میبازم
بعد ازین فاصله ها غزل میسازم
دله خون و گریه ها دوباره بازم
بی اون شبایی که غرق نیازم

مثل اون زاغ غریب توی قصه
قلب پر دردم دیگه حالا بی حسه
حس مجنونی که از شباش میترسه
نکنه که عاشقش باهاش سَرد شه

مثل نقاشیه پر احساس نقاش
منو عاشق میکنه با برق چشماش
مثل اون بارونی که رو شیشه نم نم
دل و فریاد میزنه پر شده از غم

اگه هر شب تو بخوای برات میبارم
جونمو بخوای برات هدیه میارم
اگه دنیایی میخوای از جنس شیشه
حسم از دوست داشتنت نه کم نمیشه