خواستم...!

سلام و عرض ادبی مجدد خدمت ابوالفضل عزیزم
آثاری که مثل اشعار شما با فکر و سنجیده نوشته می شوند و از تکرار مکررات مبرا هستند و مانند اثر انگشت منحصر به فرد،واقعاً ارزش خواندن چندین باره و حلاجی کردن تعابیر را دارند.

با اجازه تان عرایضم را در حد وسع برای چهارپاره ی زیبایتان سیاهه می کنم.به رسم معهود گذشته.

هرچه می خواهم از تو بنویسم
دل در این روزگار غم،مرده!
شاعری که به پای تو افتاد
از لبت جام شوکران خورده

بسیار عالی
اول مرگ را اطلاع دادید(البته دور از جون ) و سپس علتش را.
پیوستگی معنا بین دو بیت در چهارپاره بسیار زیباست.

خواب دیدم درون این جاده
رهگذرها دوباره بسیارند
مردهایی که در مدار تواند
نسلی از بچه های کفتارند...

خواب دیدن!! شاید رویای صادقه بوده!
در مدار بودن
تعبیری تازه برای خواستن که در ادبیات معاصر باب شد و واقعا جایش را دل شعر باز کرده است.
کفتار هم که بهترین نماد برای معرفی دله بودن و هوسبازیست.

می کُشد آخرش مرا یک روز
غصه ی شهر باد و بارن ها
از کنار من و غزل هایم
همه رفتند،جز خیابان ها


تو از آن سوی کوچه می بینی
که من این سوی کوچه می میرم
زندگی هم مرا نمی خواهد
من از این زندگیِ غم،سیرم

شاعر کوچه را بستر تولد عشق می داند .بستری که خود حایل بین او و معشوقش است.
وقتی که ذهن دچار این پاردوکس های ریز می شود حسی غریب سراغش می آید که اگر خود را با هر چیز که دم دستش است سر گرم نکند فرجام ناکجا آبد است.

شاید این بار هم کمی باید
درد را تازه تازه بنویسم
باز هم پنبه شد؟،فدای سرت!
واژه ها را دوباره می ریسیم

بسیار عالییی
تصویر سازی ای بکر و چشم نواز
رشته هایتان پنبه شد!!!عجب

قندهایم لبان تو هستند
بنشین چایِ تازه دم کردم
تا مجال سخن کمی باشد
زیر آن را زیاد،کم کردم

صرف نظر از تعبیر زیبای بیت آغازین از تضاد کلامی مصرع آخر بسیار لذت بردم.
هرچه می خواهم از تو بنویسم
شعر ناگفته ای نمی ماند
شعر را از اجاق من بردار
دارد از روی جوش،می خواند

مثل همیشه پایانی زیبا آنچنان که توقع می رود از شما.

ارزش پایان بندی خوب از کل یک سروده بیشتر است چرا که این است که تعیین می کند شعر در ذهن بماند یا نه!

شما استاد این پایانهای موثر هستید


در کل از شعر زیبایتان بی نهایت لذت بردم و آموختم
پیوسته در اوج
بمانید دوست عزیزم