نيازمن به توباشد !

چگونه  ته مرداب گم شده اثرم ؟!

كه خوداسيرموج به گوشه ي دگرم

كنون كه وهم نشسته كمين به افكارم

زحال زارِخود ، دوباره هم پَكَرم

نهيب ميزندم آب ،  ميان طوفانها

كه غا فلم ،  ازآنچه آمده به سرم

خمودگشته نگاهم، به گوشه ي مرداب

چوماهي حيران ، هميشه درخطرم

عبورميكندازمن ، تمام تلخي ها

شعورپريده ،  دوباره ازفكرترم !

كدام ساحل آرام انتظارِمن است

كه ولوله گردانِ غم شده جگرم

دلم شكسته زاندوه وُهجروُجفا

كجاست نشانم ؟ زخانه بي خبرم!

نيازمن به توباشد، اسيرگرديدم !

بيا تومرابين ، شكسته بال وُ پرم