عرصه ی تنهایی

رفتی و باز دلم عرصه ی تنهایی شد
غصه ی عهد قجر،غربت حالایی شد
رفتی و باز نگاهِ ترِ من آه کشید
مقصدش عرش پر آوازه ی بالایی شد
کشتی امن من از ضربه ی امواج شکست
درد های من مفلوک تماشایی شد
تا به خود آمدم از عشق فقط حرفی بود
انزجار آمده و قاتل شیدایی شد
آب دریای پر از عشق که خشکید سپس
کرکسی پادشه مرغک دریایی شد
عاشق غم زده یک گوشه ی تقدیر افتاد
و تمام ثمرش حالت رسوایی شد
رنج لبریز ترین جام غزل خوانی بود
زندگی قصه ی پرغصه ی سودایی شد
غزل از شعرو تکاپو به تقاضا افتاد
مرگ پیشی بگرفت و هدف غایی شد
ابوالفضل رمضانی – آ تنها
سلام بر ابوالفضل عزیز
اول صبحی مانده بودم در " سیب سرنوشت سماء الغزل " قلم بچرخانم یا " عرصه ی تنهایی " شما. چند دلیل باعث شد تا در عرصه ی تنهایی شما قدمی بزنم و افاضاتی را قلمی کنم.
نگاه شاعری خسته که در تنهایی خود نجوا می کند ماحصل عرصه ی تنهایی ابوالفضل است که بی تردید از جام احساسی سرچشمه گرفته که باده ی فراق سیرابش کرده.
ابوالفضل هر چند نیم نگاهی به کمیت کار داشته ولی به خولی توانسته از عهده ی ادای مطلب بربیاید.
بی تردید می توان از صلابت تمامی ابیات غزل سخن گفت ولی این دوبیت شاهکاری است که یک سر و گردن بالاتر از غزل خودنمایی می کند و زیبایی ها و بدایعش به تمامی ابیات دیگر می چربد.
تا به خود آمدم از عشق فقط حرفی بود
انزجار آمده و قاتل شیدایی شد
آب دریای پر از عشق که خشکید سپس
کرکسی پادشه مرغک دریایی شد
اگر در بیت
عاشق غم زده یک گوشه ی تقدیر افتاد
و تمام ثمرش حالت رسوایی شد
ممکن بود به طریقی استقلال " و" را از ابتدای مصرع گرفت این بیت هم دست کمی از دوبیت بالا نداشت.
غزل از شعرو تکاپو به تقاضا افتاد
مرگ پیشی بگرفت و هدف غایی شد
بیت مقطع هم به عنوان حسن ختام نهایت یاس و نومیدی ای را که شاعر در دل داشته با زنجیر قلم کشیده و تقاضایی را با استفاده از ابزار شعر مطرح می کند که شاید زود باشد ولی به قدری استوار است که این طور القا می کند که آمدنش بعید نیست.
در کل عرصه تنهایی شعری موفق است و باید به شاعرش تبریک گفت اما وجود ارکان اول در ابیات اول و دوم باید دستخوش تغییرات شود تا لغزش وزنی رکن اول ( رفتی و با / مستفعلن / )که باید بر پایه ( فاعلاتن – فعلاتن ) باشد اصلاح شود.
و بی تردید بدون اصلاح همان حکایتی است که یکی از دوستان می گفت بعضی ها همه زیبایی های شعر را کنار گذاشته اند و دنبال اصلاح یک کسره می گردند. انگار دوستمان نمی دانست که تا کسره اصلاح نشود شعر جزء آثار کلاسیک محسوب نمی شود و لغزش وزنی در شعر جایگاهی ندارد.
و پیشنهادی که ضمیمه کرده ام
رفته بودی و دلم عرصه ی تنهایی شد
.....
رفته بودی و نگاهِ ترِ من آه کشید
درود بر ابوالفضل عزیز و
عزت زیاد