عبور اتفاق

سلام و عرض ادب
اشعار خوب همیشه کمترین مخاطب را دارند در ایران.شاید همین مسِله بود صادق هدایت بوف کورش در بیست و پنج نسخه چاپ شد و در همان زمان نویسنده هایی هستند بسیار پرطرفدار در اولین چاپ در همان عهدی که می رود بپیوندد به دقیانوس سه تا پنج هزار! البته نامشان بماند و اگر نام آثار را هم بگویم دوباره نمی شناسید و باید بروید اگر حالش باشد در اینترنت!راستی نام مولف کتاب بوف کور کیست!؟....بگذریم...

شعر فوق بسیار شعری است که به استاندارد شعر یعنی داشتن یک موضوع اصلی که مرکز هدف است( و همان ابهام که در شعر تازه می گویند باید برای پوشاندن همین موضوع اصلی با خلاقیت و همراه احساسی که در حین خلق از جایی و یا اتفاقی دیگر انرژی خود را گرفته و بر روی همین موتیف های آزاد سوار می گردد )و هر چه حدود هدف اصلی بیشتر نشان دهد ساختار مستحکم تری پیدا و کلیه مسایل وابسته به موضوع اصلی هر چه اطراف موتیف اصلی یا مقید یا اطراف همان موضوع اصلی را بگیرد و او را بپوشاند تا مخاطب با زمان معینی که دارای حداکثری است در ذهن به یک خلاقیت توسط طی یک پروسه تصویر سازی ذهنی بتواند قدم بعدی را بردارد.

ما اتفاق چند سال بعد بودیم......
حالمان اشتباهی زیر و رو شد
زیر یک چتر خیس هم مسیریم
راهمان مسیر بی پایان شد...

ما اتفاق چند سال بعد بودیم.....
یک جایی میان اول سطر
شعرهایمان بوی هم را میداد....
یک جایی خسته از دلتنگی
بغض کردیم و فقط نشستیم

ما اتفاق چند سال بعد بودیم....
امّا.... راهی جز عبور از هم نداشتیم

خب این نزدیک بودن بسیار بر ساختار شعر در این متن ادبی با توجه به ضعف تالیف های مشهود مثل عدم سطرسازی یا ادیت شعری و مهم تر بکار بردن فعل در آخر جملات که بر فرم شعر و هارمونی ش اثر منفی گذاشته و وقتی فرم آسیب دید معنا را گنگ می کند مخصوصا موضوعی خاص که در این شعر به آن پرداخته شده است.....درودها و این شاعر با توجه به موارد ذکر شده انگار آشنایی کافی با ساختارهای شعری را نداشته باشد اما به شدت دارای ذهنی ساختارگرا می باشد.و این هم نعمت کمی نیست!