مائده های زمینی

من ندیدم که شود سایه ز دیوار جدا
یا که دیوار بود آخر از آوار جدا




سلام و درود به عزیز فرهیخته شعر ناب
لحظاتی در کنارتان با بهره فراوان
آفرین و احسنت
موفق باشید بزرگوار

سلام

سروده ای زیباست سرشار از افکار و عواطف والا

مانا باشید

درود بر شما

استاد شعر و اندیشه
جناب رزاس عزیز
متفاوت
به نوعی نو آوری
رستاخیزی از واژگان مستعمل
اندیشه ای معترضانه با بکار گیری ترکیباتی تازه
هم شعر بود و هم مکتبی آموزنده
/
ایدون باد...
ـ پسخوارگی دوشیزه های آز
فک هایتان پُر زور
خُردک رازهایتان ، فرتوت
سنجیده تر، بدرید
در منخرین هوسناکِ غنچهٔ نشخوار تان
درود بر کف زنان، این گاری کشان,
ـ افسارِ جهل...!
متشکرم
سلام

جناب گائینی
عجب ذهنی دارید مفاهیمی به ذهنتون می رسه که تازه ست

این شعر تان خیلی خیلی زیباست
اسرافیلی به ذهنم رسید که با درندگا ن صحبت میکرد
افرین بر شما

درود بی کران

درودتان حضرت مهرررررررم......

اشعارتان را دوست دارم چرا ک جان دارند...
پر معنی و متفاوت ...
خلاقانه و هنرمندانه کلمات را ب تصویر کشیدید....
بی شک شاعر همچین شعری باید توانایی بالایی داشته باشد......
قلم توانمندتان .............ماندگار.......

چشمانت
چون اذرخشی
در ظلمتِ شب................

< >< >< >< >

سلام بهار ، سپاس از حضور مهربانت


پیشه های پلید، واژه می کُشند
از پَلَشت چیزی نژند
خوش...ام با کرّانِ گوشِ درد
کنجی فتاده با نزارِ مرگ
مرده بودم از، نگاهِ سرد
ربوده آتش از...، ـ سیاهِ شب!
چو غنچ گُل که زد، به شهدِ لب

سربلند باشی به مهر

درودها بر استاد نازنینم
فاخر قلم می زنید و بی انتها زیبا.