تو،....من،.....او،........

با سپاس بسیار
از حضور ارزشمند شما
شاعر بزرگوار
سلام

با سپاس بسیار
از حضور ارزشمند شما
شاعر بزرگوار
سلام

جناب صادقی بزرگوارم درودها بر شما
گمانم در ذهنتان آنچه بود را برعکس تایپ نمودید
منتظر غزل بودید و قصیده خواندید از قلم توانای استاد در موضوع پند و اندرز
در رابطه با مصرع آخر باشما هم نظرم ، گفتم شاید :
گمان کن من خودم نادان ... بعد دیدم بخاطر جمع بودن ردیف نمی تواند من باشد و همان ما است و آن ،،ام،، بعد از ،،خود،، به معنای ،،هم ،، آمده ، البته این فرض بنده است و چه بسا اشتباه.
سلامت باشید و پاینده بمهر

سلام و ارادت جناب ساروی عزیز
ممنونم که اصلاح کردید.ساعت پنج صبح بیدارشدم و با موبایل نوشتم و خوابیدم حاصلش را ملاحظه فرمودید. یک جای دیگر هم نوشته ام باید برم و آن را هم چک کنم.
جمله را تصحیح می کنم
باز هم منتظر غزل بودم که با قصیده ای زیبا مهمانمان کردید . چون اکثرا از جناب شیخی غزل خواندیم و سبکهای دیگر را رو نمیکنند
ممنونم از شما

سلام وعرض ادب

گمـان کُن،مـاخودآن، نادانِ هیچیم

................./

درودها جنابان صادقی و ساروی عزیز
مصرع آخر به نظرم این باشد:
گمان کن ما خود آن، نادان هیچیم

شاعر داننده
با سپاس از
حضور ارزشمند و منش ادیبانه ات
سلام

شاعر فرزانه
لطف حضورتان را قدر می دارم
سلام

با سپاس بسیار
از لطف حضور شما شاعر بزرگوار
سلام