قصه من

در حسرت آغوشت شب تا سحر (م) بیدار
آرامشِ پنهانی، آرامی و خوابم ده
سهمِ من از این قصه تنهایی و رفتن بود
من زخمی و پر دردم کمتر (تو)عذابم ده
.............................
سلام و عرض ادب خواهر خوبم
عذر خواهم
احساس کردم که اکر (م) و ( تو ) به سرودتون اضافه بشه دیگر سکته ای نخواهد داشت
باز هم از اساتید نظرخواهی بفرمائید چون خودم هم دارم درس پس میدهم
باز هم مرا ببخشید

درود ها
و دستمریزاد
غزلی ناب در سلاست و روانی
شروع حسن داشت مطلعی پر اغراق که بال در شعرّیت می زد
در مراعات نظیری چون "یک و صد" و در تضاددی چون "خواندن و جواب " که بس عالی بود و در ایهام واژه ی" خواندن" و در مزید
ترکیب عالی "جرعه ی سراب" که حتّی در معنی پارادکسیکال قدم می زد و از نظر آراستگی لفظ "سیراب و سراب " جناس بود افزایشی در حرف وسط
واین در شروع بود اینهمه ادبییت
که یعنی شعر از ابتدا منعقد شده که عالی بود حسن مطلع
و بعد در روشنی و سلاست می رفت و فراز داشت مانند :
"زان لعل پر از شهدت یک شاخه نباتم ده "که این مصرع به تنهایی بار ادبییتی در خور داشت ومشحون استعاره بود
که " لعل و شهد و شاخ نبات " هر کدام استعاره ای بود در خور

و کلام یکدست بود گرچه از واژه های کهن استفاده شده اما به نیکویی تمام

و ختام نیز به اندازه خودش در نیکویی بود و حسن که اتمام شعر با انقضای این قصّه همگون می نمود و " تنهایی و رفتن " خبر از غمگنی این داستان می داد و فراق خود روی دیگر سکه ی عشق را نشان می داد و این هم مزید نیکویی این کار بود و پیام هم در رگ واژه ها جاری بود و بروشنی زلّ می زد به چشم و همبستگی معنی و لفظ و طول و عرض هم بسیار خوب بود
واین سرودی غمگن و موفق بود
احسنت و دستمریزاد و تحسین بلیغ
با ارادت تقدیم
و