قصه ی باد ...

چادرت افتاد و شعری تازه بال و پَر گرفت
قصه ای مابین باد و چادر و دل ، سَر گرفت

واژه ها بیمارِ پیچ و تابِ اندامت شدند
قافیه در تب نشست و زخمْ از بستر گرفت

می توان با دیدنِ مویت مگر شاعر نشد ؟؟؟
کی شود مستانگی را از مِی و ساغر گرفت؟؟

شعر همچون کشتی از امواجِ اندامت گذشت
عاقبت در بندرِ چشمان تو لنگر گرفت

چادرت را باد می بُرد و ،،،،،،،،دلم را چادرت
ناگهان یک شاخه آمد ، شال را از سر گرفت

کوچه شد سرمست و باران مست و شاخِ بیدْ مست
شهر را بویی شبیه بوی نیلوفر گرفت

تا که در هم رفت ابروهای شیطان خوی تو
شاعری در پشت دیوار جنون ، سنگر گرفت

آنچنان طوفان به پا کردی تو در دریای دل
کشتیِ جانم سراغ از نوحِ پیغمبر گرفت

رفتی و باید سراغ عطر موهای تو را
بعد از این ها ، از گلابِ نادرِ قمصر گرفت

محمد جواد شاه بنده
مهدیار