بنام نگارگرعشق................
................................................................
اقتفایی ست ازغزلِ استادِ عزیز(حاک) ، بنامِ (بجاماند)
...............................................................................
رفتیم وزِ مـا، شعرِ شَرربـار، بـه جـامـاند
یک سینه ی ناگفته زِاَسرار، بـه جـامـاند
هرچنـد کـه ازعشق، سُرودیم بـه تکرار
هـرگفته ونـاگفته، بـه تکرار، بـه جـامـاند
بَرقــامتِ آزاده ی مــــــا، رختِ عـزا مُـرد
خوش بـاد کـه رفتیم ولی، داربه جـامـاند
درسـایـه ی دیوارِ ترک خورده نشســتیم
دیوار فـــروریختـــــه ،مِعمـار به جـامـانـد
گفتـــــیم بـه جُـزعشق، نـداریـم گنـاهی
اِصرارِ شمـا، زان همـه اِنکار، بـه جـامـاند
گفتــــیم کـه اُلفت نبُـوَد، باطـل وحـق را
حق مُرده و،بـاطـل سرِ بـازار به جـامـانـد
درخوابِ جهـالت، گـــذرازبـادیــــه، نتـوان
بنگر،چـه بـه سرپنجه ی کفتار،به جاماند
ازآن همـه لطـــفی، کـــه نمودیـد ریـایی
یک سُفره ی آلوده ی بودار، بـه جـامـانـد
بَرمـا، زِ چـه خوانیـــد حـدیثِ گـل وبلبــل
بلبل بـه عزا، گل به فنـا، خاربه جـامـانـد
بـا جوهـرِ غم، صفـحه ی تـاریخ نوشــتند
میراثِ غم از،لشکرِ خونخوار،به جـامـاند
تـابـادِ خـزان، بزدلِ (دیوانـــه) گُــذرکــرد
یک شـاعرِ از خـاطره بیزاز، بـه جـامـانـد
ازعشق سُرودیم ونوشتیم و، نخوانـدیـد
رفتیم زِمـا، شــعرِ شـرربـاربـه جـا مـانـد
..........................................................
(دیوانه)