نسیه ممنوع

من کورنگی دارم و نمیبینم رنگ زردت را

من فقط رنگ سبز اسکناس را میبینم

من نمیشنوم فریاد بیصدایت را

و سکوت سرشار از نیازت را

من فقط صدای جیرینگ جیرینگ سکه را میشنوم


درود دددددددد
بسیارررررررزیبا وتاثیرگذاربود
احسنت

درود جناب هیچکاک گرامی
بسیار جالب و زیبا
پر معنی و موثر
مبین مشکلات جامعه
دستمریزاد

سلام بزرگوار
درست متوجه نشدم !
يعني معناي سروده ي شما را متوجه شدم
اما يک ابهامي وجود داره
و من احساس ميکنم اين زبان شاعر عزيز نيست و شاعر از زبان يک انسان ديگه حرف ميزنه
و در واقع با دست يک انسان مغرور مي نويسه
و داره شخصيت بعضي از ادمهارو توصيف ميکنه
که اون ادمها دلرحم نيستن و خودخواهي وجودشون رو پر کرده و...
و البته اين بحث طولانيه که خلاصه ميکنم
در کل برداشت من از اين سروده اين بود

سلام و آفرین به شما
خدمت خانم سپیده باید عرض کنم همان طور که برداشت کرده اید شاعر گاه از زبان دیگران برای انتقال بیانش حرف می زند و این بار از زبان آدمی که همه ی زندگی اش و حتی خدایش در پول خلاصه می شود حرف می زند که بدبختانه کم نیستند در روزگار ما

..................... .....................
جالب بود
هزاراااان درود
.................. ......................
تقدیم به اهالی خوب شعرناب:

مي گويند حدود ٧٠٠ سال پيش، در اصفهان مسجدي مي ساختند. روز قبل از افتتاح مسجد، کارگرها و معماران جمع شده بودند و آخرين خرده کاري ها را انجام مي دادند. پيرزني از آنجا رد مي شد وقتي مسجد را ديد به يکي از کارگران گفت: فکر کنم يکي از مناره ها کمي کجه!
کارگرها خنديدند. اما معمار که اين حرف را شنيد، سريع گفت : چوب بياوريد! کارگر بياوريد! چوب را به مناره تکيه بدهيد. فشار بدهيد. فشاااااااااااااار....!!!
و مدام از پيرزن مي پرسيد: مادر، درست شد؟!!
مدتي طول کشيد تا پيرزن گفت: بله! درست شد!!! تشکر کرد و دعايي کرد و رفت...
کارگرها حکمت اين کار بیهوده و فشار دادن مناره را پرسيدند؟!
معمار گفت : اگر اين پيرزن، راجع به کج بودن اين مناره با ديگران صحبت مي کرد و شايعه پا مي گرفت، اين مناره تا ابد کج مي ماند و ديگر نميتوانستيم اثرات منفي اين شايعه را پاک کنيم. اين است که من گفتم در همين ابتدا جلوي آن را بگيرم!

درود بر شما...زیبا و جالب بود...مرحبا

نسیه ممنوع!
درود و احسنت بر شما

هیچکاک وار ببردی همه شعرت به سوال