واقعا گم کرده ام لیل ونهار خویش را

من نمی دانم شبم روز است یا روزم شب است


واقعاگم کرده ام لیل ونهار خویش را


درود استادبزرگوارم
بسیارزیبا بود

درود گرامی
غزلی بسیار زیبا و دلنشین

از حدیث زلف وچشم او تلاوت می کند


توی چنگم می زنم وقتی سه تار خویش را

زیباست استاد گرامی

با سلام استاد بسیار عالی موفق باشی

درود بر استاد بزرگوار ناب

چه غزل زیبایی و مرحبا بر اندیشه والایتان

پاینده باشید

درود بزرگوار
جناب عباسی مقدم از «نگار» گفت و چ زیبا هم گفت..
درود بر شهد کلام دلنشین و رقص قلم و بیان شیوا تون



چندیست دلم بسته ی گیسوی نگاریست
دلداده و دلبسته و دلجوی نگاریست
.
آئینه به آئینه نظر کردم و دیدم
آئینه نمای دل من روی نگاریست
.
ما را چه ثمر از صف نخجیر غزالان
وقتی دل ما بسته ی آهوی نگاریست
.
سوسنبر مویش همه افشانه شعر است
تار دل من کوک سر موی نگاریست
.
این دلشده رانیست قرار و همه احوال
گمگشته ی دل معتکف کوی نگاریست
.
ما را چه غم از گردش ایام که عمریست
محراب دلم تاق دو ابروی نگاریست
.
چندیست که تابید ه مهی در چمن دل
او سوی من و این من ما سوی نگاریست

حسین دلجووو

سلام
زیبا بود وافرین بر شما

درود بزرگوار
غزل زیبایی است

درود برشما
خیلی هم قشنگ
برقرار باشید

اندر غزلت شوری وحالی دگرست

سلام جناب عباسی مقدم عزیز.
مشتاق دیدار...
بسیار زیبا بود...ممنون

درود بر دوست شاعر
زیبا چون همیشه

نا کجا آبادِ عشقش را شدم ساکن ولی
کرده ام دیگر رها شهر و دیار خویش را
سلیمانی مقدم