گمشده

بر درخت و شاخسار زندگانی بار نیست
ادمی با کوه غم تنها و او را یار نیست
سینه تنها تکیه گاه قلبهای بی پناه
ای دریغا،تکیه گاه غم بجز دیوار نیست
درهمه گفتار نیک و اندکی کردارنیک
در پس این حیله ورزی،اندکی پندار نیست
فقر،با اشک نداری،عشقبازی میکند
هرکه دستش شد تهی،بیعار نیست
نام حق برلب،به لبها نان ناحق میخوریم
غیر از این مارا دگر باخالق خود کارنیست
گر ره زاهد روی،مزدت بهشت است وپری
راه دیگر بر خدا،جز اتش و جز نار نیست
گر بسوزی،گر برقصد پیکرت بر ساز مرگ
چشمها خواب است وکس بیدارنیست
کو بهار زندگی؟داغ شقایق پس کجاست
در خزان ما،به گلدان،شاخه ای جزخارنیست
من که ره گم کرده ام،کس یافت،نامم دلقک است
ساکن میخانه ام،دستم تهی،پاداش ان بسیار نیست