نوش

سر برون اورده ام از خمره..مست
دل بریدم از همه..از هر چه هست
نوش بادم هر چه نوشیدم شراب
کاخ غم..در قلب خود کردم خراب
بعد از این ..با باده خلوت میکنم
با خدااا من ساده صحبت میکنم
ای خداا.. ای خالق  انگور و  تاک
از چه اتش میزنی.. دل های پاک
در زمینت..هر رهی بن بست شد
اشک غم..با بیکسی همدست شد
هر دری را بنده ات کوبد به مشت
بادل بشکسته اش..خنجر ب پشت
بر رگ انسانیت خون مرده است
سایه ای..خوشبختی ما برده است
سر برون اورده ام از خمره مست
ای خدا گفتم هر ان چیزی که هست
(امیر اصفهانی)