برزخ خیال

گاهی دلم برای شما ، تنگ می شود
بغضی میان حنجره ام سنگ می شود
نا گاه یادتان به دلم حمله می کند
وقت فرار ، پای دلم لنگ می شود
عقلم دوباره فکر رهایی کند ، ولی
از عطر خاطرات شما ، منگ می شود
تار است آسمان من و ، یاد زلفتان
با این شب سیاه هماهنگ می شود
روحم صعود میکند از جسم و باز هم
در برزخ خیال ، چو آونگ می شود
میپرسم از خودم که شوم پیر از فراق
یااین جوان خسته جوانمرگ می شود؟