خدایا به امیدتو
قاردوشر
برف می نیشیند
داغلارین باشیناقیشداقاردوشر
درزمستان به سر(قله)کوه برف می نیشیند(می بارد)
دومانان اییلنربیرغباردوشر
ومه مانند غباربه کوه می نیشیند
چوخ باخارام گورم یاشئل دامنین
وهرچقدرنگاه می کنم مه نمی گذارد تا دامنه ی سرسبزکوه راببینم
گورنمرم اورگیمه زاردوشر
وچون نمی توانم سرسبزی کوه راببینم دلم به آه وزارمی افتد
اوداغلارداگوزل خاتیره لروار
درآن کوهها خاطره ی زیبا یی دارم
یادمادوشنده دنیام داردوشر
وقتی که آن خاطره ها به یادم می افتددنیابرایم تنگ وتاریک می شود
داغلاردا آهولارسئیران ائدنده
وقتی که درکوهها آهولارگردش می کنند
باخاندا کونلومه نازلی یاردوشر
وهنگامیکه به آنها نگاه می کنم یارزیباونازنینم به دلم می افتد(تشبیه آهوبه یارزیبا)
دوشلرینده یاتیب بیریوخلییاندا
ای کوهها!وقتی که درسینه ی شمادرازکشیده وبه خواب نازمی روم
ائله لای لای چالارگوزخماردوشر
وشماطوری به من لای لای می گوییدکه چشمم خمارشده وبه خواب می روم
یازگلنده الوان گوله بورونر
وقتی که بهارمی آیدگلهای رنگارنگ همه جای شمارامی پوشاند
یاشیل کونک گییه رسبززاردوشر
وشما پیراهن سبزرا پوشیده وهمه جای شماسرسبزمی شود
سینه سینده چیخارلاله گولری
ودرسینه ی شماگلهای لاله می روید
باخانین گؤزونه لاله زاردوشر
وهر که نگاه کند به چشمش یک جای لاله زاردیده می شود
محسن گلرسیزه دییردردینی
محسن به کنارشمامی آیدودردش رابه شمامی گوید
ائشیدرسوزاوره گوزازاردوشر
وقتی که شما درداوراشنیدیددلتان ازغصه به آه وزارمی افتد