ملحق شدم به یار

  اندر آن مجلس که مستی ها به کارش می کنند
عشق اگر وارد شود جان را نثارش می کنند
عقل ها در سر ولی سرها فرود آمد بر او
سجده های عاشقی بر راهوارش می کنند
این چه سِری کز ازل این عاشق بیچاره را
هر زمان آواره از راه و دیارش می کنند
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم *
سرزنش ها پای را باسنگ و خارش می کنند
تا چو یوسف از فراقش در بیابان گم شود
کاروانهای وصالِ مصر یارش میکنند
تشنگی ها گر کشید او در رهِ جانان چه باک
کعاقبت مهمانِ آبِ خوش گوارش میکنند
در به در جویا شود گر خانه ی آمال را
عاقبت در منزل حق راز دارش میکنند
آخر الامر این دل ما کعبه ای شد ملحقا
حامد دل داده را هم پرده دارش میکنند


12/5/90
شعر مشترک  سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق) و حامد زرین قلمی

*تضمین از خواجه حافظ