زن !

گل لاله در اشعار پارسی..............................


مگوی از بوستان یارا که دور از دوستان ما را

نه پروای چمن باشد نه برگ لاله و نسرین



از سرو گویم یا چمن

از لاله گویم یا سمن



گلزار دل آراست بشرطی که خرامد

نسرین بدن و لاله رخ سرو قد ما



دسته دسته سنبل گلبوی نسرین پوش را

دسته بسته بر کنار لاله زار انداخته



گلستانیست در چشم جهان بین

بروی لاله و گل رسته نسرین



بهار آمد و دیگر هوای یارم کو

گل بنفشه و نسرین و لاله زارم کو



بزم تو چون باغ و رامشگر در و چون عندلیب

ساقیان چون لاله و نسرین و می چون ارغوان



آمد از باد صبا مژده که فروردین است

نوبت خرمی لاله و هم نسرین است



ای باغسار نسرین ای دشت لاله آگین

شور بهار دارد در فصل برگ ریزان



که نه بر ناله مرغ جمن شیفته ام

که نه سودای رخ لاله حمرا دارم



می رست ز دشت خاوران لاله آل

چون دانه اشک عاشقان در مه و سال



گفتم صنما لاله رخا دلدارا

در خواب نمای چهره باری یارا

گفت که روی به خواب بی ما وانگه

خواهی که دگر به خواب یعنی ما را



چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست

همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت



می هست و درم هست و بت لاله رخان هست

غم نیست و گر هست نصیب دل اعداست



باران که در لطافت طبعش خلاف نیست

در باغ لاله روید و در شوره بوم خس



چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما

ای جوانان عجم جان من و جان شما



یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم


خواستم تا این اشعار را در بخش پست وبلاگ ها بگذارم
با توجه به لطافت شعر بزرگ استادم اینجا فعلا قرار می دهم...با اجازه استادبزرگوارم....امید که لذت ببرید

حریر گیسوی
سیاهش،
سایه انداخته
بر شانه ی خسته ام

درودبر سید بزرگوار شعرناب
بسیار با احساس و زیبا و عاشقانه سروده اید
مطمعن باشید کسی جرات نداره سروده هایی که در مورد زن گفته میشه را نقد کنه

سلام یا حضرت استاد

استفاده از گل و مخصوصا ترتیب قرار گیری آنها در سروده حائز اهمیت و کلید نیل به برداشت از سروده می تواند باشد.....

گُل ، یکی از شاهکارهای عالم خلقت است که راز و رمز غریبی با خود دارد . لطافت ، رنگ ، بو و مکانیسم ظاهری اش بگونه ای است که بدون شک ، چشم ناظرین را خیره می سازد و انسان را دربرابر آن همه زیبایی به تحیر وا می دارد .

گاهی شعرا ، گل را تصویری از آن یگانه معبود ازلی می دانند که چون ، باغبان روزگار نتوانسته است آن را به زیبایی خدای جمیل ، ترسیم کند ، از سرِ خجلت ، در غنچه اش پنهان ساخته است .

زمانه از ورق گل ، مثال روی تو بست
ولی زشرم تو در غنچه کرد پنهانش .
(حافظ)

در عالم ادب ، هر گلی به تناسب ، نماد و یا نشانه ای از یکی از اعضای آدمی و گاهی متفرعات وجود او ، همچون عُمر ، وفا ، رنگ ویا ...است . در این وجیزه ، سعی شده است که ضمن معرفی کوتاه هریک ، نقش نمادین و کاربردی ادبی آن بررسی گردد .

گل یاس: نشانه آنست که عشق و دوستی باید دو جانبه باشدوگرنه بی ثمر است
گل یاس : از من نخواه كه جز راستی سخن گویم ، من شیفته تو هستم.

گل شقایق: نشانه ای است از عشق شور انگیز عاشق به معشوق و
نشانه ی تپیدن های قلب

گل لاله: نشانه آنست که عاشق حاضر است در راه معشوق از جان خویش هم بگذرد و هرچه که او بخواهد انجام دهد.

لاله: عشق - عاشق تمام عیار - \"باورم كن -زرق و برق

لاله یا شقایق نُعمانی ، علاوه بر رخ یار ، کشتگان عشق را بدان تشبیه نموده اند .
چو لاله سرخ گشت رخِ من ز خون تو
زان پس که زرد بود چو دینار جعفری .
(فرخی)

درود ها استاد زیباااااکلامم

سروده ای زیبااااا و چندلایه بود

پی نوشت اما ...تکان دهنده بود:

مراقب احساسم باشید تنها در این سروده...

چشم استاد !
مراقبم

به احترام احساستان چیزی نمی گویم مبادا که ترک بردارد چینی نازک احساس شما...

اما اجازه بدهید علی الحساب یک جمله بگویم:

گل مظهر جمال زن و زن مظهر جمال خداوند است

بروم دوباره بخوانم...

شعری با نام زن!
زنی که مظهر جمال پروردگار خویش است. زنی که سوره ای در قران به نام اوست. زنی که پیامبر (ص) از او بيعت گرفت و به آنان اعلام كرد شما از عناصر اصلي اجتماع و اركان بنيادي جامعه هستيدزنی که علی (ع) او را دارای شعور سیاسی و اجتماعی میدانست و همتای مرد از او بیعت گرفت(جریان تشت آب و بیعت با زنان را همه میدانند...لال شود هر که می گوید علی زن را ناقص العقل خوانده!).
زنی که پیامبر در موردش فرمود :

خداى بزرگ، به زنان مهربان تر از مردان است و هيچ مردى، زنى از محارم خود را خوشحال نمى كند، مگر آن كه خداوند متعال او را در قيامت شاد مى كند.
و اینک این منم :
زن!
محبوب پروردگارم،
مظهر جمال او،
رکن اساسی خانواده و اجتماعم،
و ...

لعنتم تا ابد بر هر انکه می خواهد بین من و مولایم علی(ع)جدایی و نفاق بیفکند... و او را ضد زن جلوه دهد ...و بگوید تو را در نهج البلاغه ناقص العقل ...حیوان و فاقد شعور خوانده است.
و تحسین میکنم قلمی که
زن را تکریم کند گر چه عاشقانه...

هزاراااان درود استاد زیباکلام و با احساسم
سپاس بابت این همه زیبایی