فکاهی آدم

شصت منزل شدم بیابان گرد ، آمدم تا دو راهی آدم
بی گناهی من نشدثابت، رد شدم با گواهی آدم
کاش در خاک جبر می ماندم، صورت فتنه را نمی دیدم
اختیارست و عشق و بیداری، علت شب سیاهی آدم
سجده ما را نکرد اما ، ما ، سرکشی نزد او نیاوردیم
باز نفرین به هر چه شیطانست، باز هم سر به راهی آدم
تو که هستی کجا نمی دانم ، با که ای آشنا نمی دانم
همه اش دانم و نمی دانم ، چکنم با فکاهی آدم
آسمان را با جنگ می گیرد ، کوه را روی چنگ می گیرد
در دمی صد نهنگ را بلعید ، مرحبا ریز ماهی آدم
این که میمیرد و نمی میرد، برخدا هم بهانه می گیرد
آسمان و زمین خراب شود ، روی تصویر واهی آدم
نقش هستی به نام او کردند، هرچه مستی به جام او کردند
جمع جانها به خدمت او یند ، بازهم بی سپاهی آدم