عشق

خانه به دوش بوده ام عشق آمد و عذاب شد
آن خانه ي به دوش هم روي سرم خراب شد

قبل از جوانه، بذر عشق يک دوره زير خاک بود
يک عمر گير ِخوشه بود انگور، تا شراب شد

آنقدر طول داده ام ذکر قنوت عشق را
هفتاد سال خواستم تا عشق مستجاب شد

از بس که دست لطف را روي سرم کشيد عشق
اين نفس ِسر به راه من با عشق هم رکاب شد

درياي چشم هاي من خالي ز يک نگاه بود
تا قطره ي نگاهِ عشق افتاد غرق آب شد


#مهدي_اکبري_مهديار
94/7/14