قطار برگشتي

تو را که ديدم قلبم نفس نفس ميزد
نفس کشيدن عاشق چقدر هم زيباست
چقدر دوست دارم اينکه بگويم تو را...
سکوت ميکنم و اين سکوت من بي جاست

عبور کردي و از ريل چشم من رفتي
منم که با بغضم هي هوار ميکِشمت
کدام هفته؟ کدامين قطار ِ برگشتي؟
چقدر با اميد... انتظار ميکشمت

دوباره با مشتي سنگ آمدم اين جا
چقدر بغض و چقدر کينه در دلم دارم
تمام زندگيم را قطار با خود برد
مگر بميرم و دست از قطار بردارم

قطار آمدنت، لحظه لحظه ي سختي ست
چقدر در تنِشم چنگ ميزنم به خودم
قطار ميرسد و جُم نميخورد دستم
قطار ميگذرد سنگ ميزنم به خودم

#مهدي_اکبري_مهديار
94/9/24