استخوان دست و پاگير

دوست ميدارم تبسم های يک نامرد را
مهربانی ِ زمُختِ دست های درد را

ميپسندم بيشتر از آبی فيروزه ای
روی ِ دندانی عفونی لکه هايی زرد را

ايدز بايد ميگرفتم بعد ِ سرماخوردگی
لمس ميکردم تن ِ آرام ِ مرگی سرد را

توی ليوان ِ وجودم داشت تف ميکرد مرگ
داشت تف ميکرد آن حجمی که خالی کرد را

استخوان ِ دست و پا گير ِ مرا بيرون بکش
سير کن تا خرخره توله سگی ولگرد را

#مهدی_اکبری_مهديار