سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        عقل و عشق

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۴ ۲۰:۰۹ شماره ثبت ۳۹۹۰۳
          بازدید : ۲۹۲   |    نظرات : ۲۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        مناظره عقل و عشق( اول)
        عقل نزد  قاضي  آمد داد خواست         
                گفت نقش عشق  در عالم  كجاست
        تا كه  انسان شد شريك  ذات من         
                اشرف المخلوق   شد  از  ذات  من
        سوي حق من رهنما بودم بر او       
                  ورنه فرقي نيست  از حيوان به او
        روز و شب او را هدايت مي كنم        
                 خواب  و  بيدارش حمايت  مي كنم
        هر كجا در گِل  فرو  شد  پاي  او        
                  من  گرفتم  دست  او  را   جاي   او
        عاقبت انديشه ي  او  از  من است         
                  اين همه  باهوشي او  از  من است
        هركه را خُلقي بود  نيكو  سرشت        
                 من  بر   او  دادم   اميد   آن   بهشت
        عقل گفتا  بسيار  از  فضل خويش         
                 جمله  بر  انسانيت  از  بذل  خويش
        آنقدر   گفت  از  يمين  و  از  يسار         
                  تا  كه عشق آمد به  سوی  كارزار
        گفت از   تو   انتظارم   بيش   بود        
                  آنچه گفتي جملگي  چون نيش بود
        من   ز  استدلال    تو     بيگانه ام        
                   من   شراب ناب   آن  ميخانه ام
        هر كسي  لايق  به  ذات  من مباد           
                 گربنوشد جرعه ايي مرگش بزاد
        گر   تو   در  آدم    تبلور    يافتي        
                   بهر  آن  عزت  به  جان انداختي
        آن  زمان  ذرات   عالم   كاشتند          
                جرعه ايي  از من  درون بگذاشتند
        ذات عشق آمد كه اين عالم  شكفت          
                از  شراب عشق نوشید  و  شکفت
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3