دوستت دارم

اشکهایم در گلو حبس شده

بغض من سنگ شده

  مظلومانه التماس سرازیر شدن دارد

این اشک روان

کجاست شانه هایت برای همراهیم

و های های بی قراریم

تنگ است نفسم برای فریاد

فریادی که بشکند سکوتم را و بی واهمه ای

بر سرت آوار شود این غم و این دلتنگی من

بر ساحل آرامت نشینم من طوفانی

شاید که آرام شود تلاطم روح نازکم

روح آسیب دیده من

چه افراطی می طلبم تورا و میسپارمت بر وجودم

تعادل برایم دیگر معنا ندارد

کاش در بزم فروزان تو

در آغوشت شعله میکردم جوششم را

و آرام در گوشت نجوا میکردم

دوستت دارم

آرزو(باران)