سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        تک درخت

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۵۱ شماره ثبت ۳۹۱۲۵
          بازدید : ۳۰۴   |    نظرات : ۱۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        تك درخت
        تك   درختي  در   بيابان   شد   پديد     
                در  تعجب شد از  این  حکمت  که ديد
        چند   روزي   سبز   آیم   در  جهان       
               بعد   از   آن   مرگم   پديد  آید  نهان
        گفت  ما  را   از  چه  سان  او آفريد        
              در  بيابان  اين  درخت  سودي   نديد
        چند  روزي  از   قضا،  اينجا  شديم        
              بي  خبر،  در  اين  بيابان  جا   شديم
        هيچ  كس،  از   ميوه هاي  ما   نچيد       
               شاخه هايم  خشك  شد،  آبي    نديد
        در جهان بس  همچو  من  آمد پدید        
               كس  چو من  تنهايي  و  غربت   نديد
        كس چنين آزرده  خاطر  كي   بشد       
               زندگي   در    بي نوايي    طي    بشد
        اين  كجا  عدل  است  اي سلطان ما       
                حكمت  خود  گو  تو   اندر جان  ما
        ناگهان  از  غيب  آمد   این  سروش       
                اي درخت از  ياوه گويي ها خموش
        تو  چه  داني  راز  و  اسرار  جهان       
                كي  بفهمي  چون  بود  كار   جهان
        جمله ي    عالم    بود   تدبير    ما        
                كي  فتد  برگي  به  جز   تحرير  ما
        صد  هزاران   جايگه    آمد    پديد       
                 تا  زمين   را   اينچنين   ما    آفريد
        پس  دمايش   معتدل   ما  ساختيم       
                 آب   را    بر   روي  آن    انداختيم
        صد هزاران  سال  دريا بود و بس         
                تا  كه  خشكي  آمدش  بالا و پست
        خشكي  آن  سبز  كرديم از درخت         
               آفريديم   جمله    حيوانات    سخت
        عاقبت  هم  آدم   آمد    بر    زمين        
               كاملش   كرديم    آن   را    اينچنين
        گر  بخواهي  بهترين  آيد   به   كار       
                صد  بساز  وعيب   هر يك برشمار
        عاقبت  از  بين   صد    يك   آید آن       
                كو نبینی    نقص   اندر    ذات  آن
        ما    هزاران   بذر،  صحرا    آوريم       
                تا  يكي  بي   عيب   بر  پا   آوريم
        اين  تو  بودي    كو  نشاني  داشتي        
               حسن   بي  حد     نهاني      داشتي
        ماٴمني  از  بهر  گنجشكان    شدي        
                سايه بان  رهرو   خوبان     شدي
        هر كسي  نوميد ي اش   آمد   پديد         
               زندگي  از   شاخه  و  برگ  تو چيد
        كل  موجودات   اين    صحراي  ما        
                صبح و  شب باشند دعا گوي شما
        سالها      در    بيقراري      زيستي      
                 تو  ندانستي   به   صحرا   چيستي
        گر نبودي چون تو در صحراي ما        
                  نقص   بسيار  آمد آن در  كار  ما
        خود نمي داني ترا قدر  است  چند       
                  دّر  غلطان  بوده اید  ای  شه پسند 
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4