سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        مقابله با فلک

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۲ مرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۲۴ شماره ثبت ۳۹۰۸۴
          بازدید : ۲۷۱   |    نظرات : ۱۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        مقابله با فلك
        سالها   پيش   از   زمان   شاه  ما      
              آن   زمان  كه  گله ها   بودند  رها
        در  ده   بالا تر    از   آن   روستا      
               لنگ  لنگان   مي دويد  چوپان   ما
        كوه  بود  و   دّره ها   و    پرتگاه        
              سخت  بودش راه  كوه وكوره راه
        سالها  بگذشت  تا  روزي  كه   او      
               كاسه ي صبرش  به لب آمد  از او
        گفت   اين   كوه   بلند  آمد   پديد      
                لَنگي   اين   پاي  من  هرگز    نديد
        با  لگد  بر  كوه  مي زد دم به دم        
              بانگ  مي زد  كوه را او بيش و كم
        سنگ سختي اززمين برداشت  او      
                كينه ها ازسختی اش  برداشت  او
        بي  مهابا   ره  به سوي  قله شد        
              تا  كه شايد سرزكوه بشكسته شد
        سنگ را  بر  كوه  زد، فرياد كرد       
                نعره  كرد  و  ناله  كرد و داد كرد
        سنگ او چون آمدش بر قله  كوه        
                 غلت  غلتان  آمدش خود سوي او
        تا كه چوپان شد  بجنبد از مكان        
               سنگ  بر پايش شد و بشكست آن
        ناله از  تقدير  كرد،  چوپان   ما          
               گفت  كي  باشد  كه  گيرد جان ما
        ناگهان  از  كوه  آمد  اين   پيام        
                گوش  كن تا گويمت  من هم كلام
        لَنگي  پاي  تو از  تقدير  توست        
                 ني ز من تقصيربود و ني ز توست
        هر كدام از ما كه در دنيا شديم       
                 آينه  گرديده،   اينجا   جا     شديم
        در خلاف  آمد  پديد  هر  آدمي       
                تا   كه   درس    آيد   براي   آدمي
        آن يكي را  كودكش  بگرفته اند      
                 اين  يكي  را    درد  لنگي   داده اند
        ديگري  را   ثروتي  آمد    پديد       
                ميوه هاي  ثروتش  هرگز     نچيد
        هر كسي   را  نقطه ها آمد پديد        
                ضعف ها  ديدش،  ولي  قوت نديد
        هركه آمد نقطه هاي ضعف ديد        
                ذهن  خود با ديگران در جنگ ديد
        گر تمام   نقطه ها  از  ننگ  شد       
                آدمي  هم   با  فلك  در  جنگ شد
        حال  بنگر  وزن  آدم  با  جهان       
                 اين چنين جنگي كه را شايد توان
        گر  فلك را دوستي كردي تمام        
               اين جهان با وزن خود آيد به كام
        چون  بزرگي شد رفيق راه  تو     
                  غم  نداري   از   ره   جانكاه ،  تو
        نقطه هاي ضعف در دنياي  تو       
                خود شوند اسباب رشد و پاي تو
        جمع من با اين فلك ما مي شود     
                قطره  گر پيوست، دريا  مي شود
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4