مصلحت باران

من تو را اکنون به صد غمزه تماشا میکنم

با همان تک بوسه ات عمری مدارا میکنم

جاي مُهر ِ بوسه ات بنشسته بر پيشاني ام

داغ ِ تو بر من عیان و ُ باز حاشا ميکنم

رازها گفتم تو را در زندگی سنگ صبور

من هزاران بار با یادت خدایا میکنم

راستي اينجا هواي عشق باراني شده

زير ِ باران ، آه  امشب پاک غوغا ميکنم

من به تو میبارم و خیست کنم از دلبری

بر زمین خاطرت  فریاد دریا میکنم

پاک مي سازي فضاي سينه را از هر غبار

خانه ی دل را برای تو مهيا ميکنم

من به خود میبالم از دل دادن و دلدادگی

از برای مصلحت لختیست پروا میکنم

حال من خوب است!

مصلحتم سکوت است!

آرزو(باران)

سروران گرامی این غزل با همکاری یک دوست و کاملا بداهه بود.همین جا برایش آرزوی بهترینها دارم و صمیمانه می گویم که دوستش دارم.