تــویــــی در بـــرج عصمــــت مهـــر عالمگیـــــــر یـــازهرا
کـــه مهــــر و مـــــاه را بخشیـــــده ای تاثیــــــر یــــازهرا
از آن خـــوشبــو شد و خوش جلوه گل در گلشن هستی
کــــــه دارد از جمالــــت شمّـــــه ای تصویــــــر یــــازهرا
از اوّل بـــــوده ای تفسیـــــر نــــاب ســـوره ی کــــوثــــر
کـــه شــــد نــــازل بـــه شانت آیـــــه ی تطهیر یــــازهرا
بشـــر در شـــرح اوصـــاف تـــو الکـــــن مانــــده از آن رو
خــــــــدا شــــرح کمالــــت می کنــــد تقریــــر یـــــازهرا
کتــــاب آفـــرینـــش را کـــــه مـــولا بــــــود تـــاویلــــش
بـــه علــــم مصطفایی کـــرده ای تفسیـــــــر یــــــازهرا
بـــه دامــانـــی کـــه عصمـــت را بـــــود آئینـــه ی آئیــن
بسی پـــرورده ای بـــا شیره ی جـــــان شیــر یــــازهرا
دفــاع عبــــرت آمــــوز تـــو در تـــاریــــــخ روشــن کــرد
کـــــه خواهد مانـــــــد کانــــون ولایت دیـــر یـــــــازهرا
بــــه گـــاه احتجــــاج خــــود اســـــاس کفر و طغیان را
بــــه نیــــــــروی تکلّـــــــم داده ای تغییـــــر یـــــــازهرا
بـــه نـــــــور عصمت خود گر چه کوشیدی که اذهان را
کنی دربــــاره ی حـــــقّ علــــــی تنویــــــر یـــــــازهرا
ولی افســــوس کــز فـــرط جهالــت غاصبـــــان کردند
مقــــام عصمـــت حـــــق را ؛ تـــــو را تحقیـر یـــــازهرا
بـــه ضـــــرب تــازیــانــه کـــــرد بــــازوی تـــــــو آزرده
همــــان دستـــی که بـــر بــــال ملک زد تیر یـــــازهرا
زمیـــن و آسمــــان در نـــالـــه شـــد وقتی که پهلویت
شکست از جــــور اهـــل کفـــر ، بی تقصیر یـــــازهرا
بــه یــــاد بی نوا مـــــردم چنـــان بودی که در عمرت
چــــو شویت مرتضی یک شـــب نخفتی سیر یـازهرا
به مظلومیّــت خـود ، حجـب خـود ، نـــور کمال خـود
دل اهـــــــل ولا را کــــــرده ای تسخیـــــــر یـــازهرا
بنــــازم رشتـــه ی تسبیـــح عطـرآگیــن حـــق تابت
کـــه بــــــا هـــر دانــــه دارد جامـــــع تکبیر یـــازهرا
بـــه جــــز دارالشّفایــت بــــر در دیگـــــر نمی کوبم
کــه مهــــرت پــــای دل را کــــرده در زنجیر یــازهرا
زرحمت خوش عمل را گوشه ی چشمی عنایت کن
کـــه باشــــد مبتلای پنجــــه ی تقدیــــر یــــــازهرا.