سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 8 دی 1403
    28 جمادى الثانية 1446
      Saturday 28 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۸ دی

        ای کاش خاک بودم

        شعری از

        محمد فروغی

         از دفتر شعرناب نوع شعر نیمائی
        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۳ ۱۱:۳۱ شماره ثبت ۳۱۹۳۰
          بازدید : ۳۴۵   |    نظرات : ۸
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمد فروغی

        «... یا لَیتنی کُنتُ تراباً...»
        چشمانم را گاهی می گذارم بر هم
        و خودم را و همه عالم را می سپارم به فراموشی خاک
        می گذارم بادی از غفلت ببرد تکه های همه ذرات وجودم را
        تنها می مانم من ِ بی من بی خویش
        آنگاه مرگ را می اندیشم:
        «...وای بر من ای کاش خاک بودم و نبودم آدم...»
         تن من می لرزد
        و درختان هم نیز
        و زمین هم گاهی
        قلب من منتظر حادثه ایست
        پیرامونم
                  غفلت قهقهه هاست
        مستی عربده هاست
        آتش وسوسه هاست
        شعله های هوس از هر طرفم می خوانند
         و سکوت تردید بر دو راهی سقوط یا ملکوت
        گاه گاهی هم شیونی می شنوم
        مرگ در پشت در خانه ماست
        «...وای بر من ای کاش خاک بودم و نبودم آدم...»
        آسمان می غرد
        طوفانی است برپا
        برف می بارد
        در دلم دلهره ایست
        قلب من منتظر حادثه ایست
        به عقب می نگرم
        رد پاهایم نیست
        همه مدفون شده است زیر بوران زمان
        به چه دل می بندیم
        جز سپیدی فراموشی پشت سر رنگی نیست
        عمر من باغی بود
        لحظه ها رهگذرانی که سبدهاشان در زیر ردا پر شد از میوه شیرین حیات
        و گذشتند
        و مرا هیچ نماند جز کالی رؤیایی پوچ
        جز زمستانی سرد...
        زوزه باد انگار سخن از حادثه ای می گوید
        تن من می لرزد
        و در ختان هم نیز
        و زمین هم گاهی
        قلب من منتظر حادثه ایست
        و سرانجام زمین می لرزد
        کوه ها  سست
        خورشید، سیاه
        آسمان، شَقّه شده
        و کواکب ریزان
        داس مرگ در درو خرمن جان انسان
        و دمیدن در صور
        و ترازوها...
        «...وای بر من ای کاش خاک بودم و نبودم آدم...»
        چشمانم را گاهی می گذارم بر هم
        و خودم را و همه عالم را می سپارم به فراموشی خاک
         قلب من منتظر حادثه ایست.
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۰ شاعر این شعر را خوانده اند

        مهدی رستگاری

         ،

        کاک باران کورد ملکشاهی

         ،

        محمد فروغی

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        نجمه طوسی (تینا)

         ،

        محمد ایثاری نیا (جوینی)

         ،

        نسترن محمدی (اثیری)

         ،

        باقر رمزی ( باصر )

         ،

        فرهاد مهرابی

         ،

        عظیمه ایرانپور

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        مهدی محمدی مهدی محمدی
        ۱۷ ساعت پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۱۸ ساعت پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        دیروز         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        دیروز         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۳ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۴ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        مست به جان از سر شب تا به سحر هلهله شد ااا ناب ترین شعر و سخن به دل همه ولوله شد
        ساسان نجفی(سراب)

        یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم اا در میان لاله و گل آشیانی داشتیم
        محمد رضا خوشرو (مریخ)

        درود قشنگ بود اااا به ادب با همه سر کردم و با مهر ولی اااا نه ادب مهر برآورد و نه مهری ادبی
        مهدی سمیاری

        درد داریم که این موقع شب بیداریم ووو ورنه هر آدم سالم سر شب می خوابد
        محمد رضا خوشرو (مریخ)

        درود اااا هرچه میخواهی بدی کن وقت ما هم میرسد ااااااا گر بدی خوب است آری بر شما هم میرسد ااااااا از همان دستی که دادی بیگمان خواهی گرفت ترکه هایت را بزن چوب خدا هم میرسد

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1