ای ماه من

با من بگو که آینه ی ما چرا شکست
ای ماه من
ای ماه زیبا روی من
هرگز شکست در آیین ما نبود
امشب با خیال روی تو چون رود جاری ام
در پرتگاه یاد موی سیاهت آبشار می شوم
آزاد با دل
 سقوط می کنم در آغوش سنگ سخت
 با من بگو که این دل بیتاب چرا شکست
دستم به دامنت
از قله ی خیال وصالت مرا مران
ای کوه دلفریب
از دامن تو این رود
دل به دریا نمی زند...

ای ماه من
ای ماه زیبا روی من
امشب عکس تو افتاده در برکه ی خیال من
تا صبح ماهی قلبم جست و خیز می کند
ای ماه آسمان که ساق سیمین می نهی در آب 
رحمی بکن به حال ماهی عاشق
 که جای بال، باله داشت
و رقص باله اش در بازوان مرگ
 آب را به سرحد مد جنون می کشید...
قلبم ماهی سرخ تنگ سفره عید عشق توست
با من بگو که تنگ ماهی قلبم چرا شکست...

ای ماه من
ای ماه زیبا روی من
با من بگو از عمق فریاد سیاه شب
بغض سکوت چراغ چرا شکست
با من بگو از فریب شکست نور
در سطح لاجورد زلالیه ی امید
چشمان من پر از حقیقتی واژگونه است
با من بگو امید زلالم چرا شکست...
نه هرگز نترس رویای من
من ناامید نمی شوم
تصویر تو در شکسته ی این آینه چند برابر می شود
پس بگو
ای ماه من
ای ماه زیبا روی من
آینه ی ما چرا شکست...